Z Vikrantem o wartości 3 miliardów dolarów Indie dołączą tylko do niewielkiej liczby krajów, w których znajduje się więcej niż jeden lotniskowiec lub lotniskowiec śmigłowców, i staną się dopiero trzecim krajem, po Wielkiej Brytanii i Chinach, który zlecił budowę lotniskowca domowej roboty w ciągu ostatnich trzech lat.
Premier Narendra Modi podczas ceremonii w stoczni w Cochin w południowoindyjskim stanie Kerala powiedział, że przewoźnik napełnił naród „nowym zaufaniem”.
„Cel może być trudny. Wyzwania mogą być wielkie. Ale kiedy Indie podejmą decyzję, żaden cel nie jest niemożliwy” – powiedział Modi przed wejściem na pokład lotniskowca i podniesieniem nowej flagi morskiej kraju.
„Do tej pory ten typ lotniskowca był produkowany tylko przez kraje rozwinięte. Dziś, wchodząc do tej ligi, Indie zrobiły kolejny krok w kierunku stania się krajem rozwiniętym” – powiedział Modi, dodając, że Indo-Pacyfik pozostaje „kluczowym zabezpieczeniem priorytet” dla Indii.
John Bradford, Senior Fellow w S School, powiedział: Międzynarodowe Centrum Studiów Rajaratnam w Singapurze, zaangażowanie Indii w statek odzwierciedla „długoterminową wizję utrzymania globalnej potęgi morskiej”.
„Istnieją pytania o rentowność każdego lotniskowca w erze pocisków, ale główne marynarki – w tym USA, Japonia, Chiny i Wielka Brytania – podwajają swoje inwestycje w transport. W tym sensie Indie utrzymuje to w ruchu” – powiedział Bradford.
Vikrant dołącza do INS Vikramaditya, odnowionego tankowca z czasów sowieckich, zakupionego od Rosji w 2004 roku, we flocie indyjskiej.
Z wypornością około 40 000 ton Vikrant jest nieco mniejszy niż Vikramaditya i tankowce Stanów Zjednoczonych, Chin i Wielkiej Brytanii, chociaż jest większy niż Japonia.
Ale analitycy chwalili jego potencjalną siłę ognia.
Gdy jego skrzydło powietrzne w ciągu najbliższych kilku lat stanie się w pełni sprawne, Vikrant będzie przewozić do 30 samolotów, w tym samoloty bojowe MiG-29K – które zostaną wystrzelone z powierzchni stoku narciarskiego – oraz śmigłowce i systemy obronne, w tym naziemne. rakiety przeciwlotnicze.
Napędzany czterema silnikami z turbiną gazową, ma szacunkową prędkość maksymalną 32 mph (52 km/h) i zasięg 8600 mil (13 890 km).
„Indie wysyłają wiadomość, że mają siłę, lotniskowce, a tym samym siłę powietrzną do kontrolowania odległych zakątków Oceanu Indyjskiego” – powiedział Ajay Shukla, były indyjski oficer wojskowy, który został analitykiem obrony.
Analitycy stwierdzili, że nowy lotniskowiec oraz niszczyciele i fregaty, które ostatecznie stworzą jego grupę uderzeniową, dają Indiom również dalsze opcje.
„Indie mogą wpływać i koordynować potencjalne rozwiązania w zakresie bezpieczeństwa w odniesieniu do problemów regionalnych. Posiadanie morskiej grupy roboczej z otwartymi zdolnościami morskimi do wnoszenia wkładu zwiększa siłę i możliwości Indii. Nie muszą przyłączać się do wielostronnej reakcji, ale mogą to zrobić lub stworzyć oddzielna niezależna grupa”, powiedział Karl Schuster., były kapitan marynarki wojennej USA, obecnie studiujący na Hawaii Pacific University, „jeśli tak zdecyduje”.
Nowy przewoźnik umożliwi Indiom odgrywanie większej roli w ćwiczeniach wojskowych poprzez Czterostronny Dialog Bezpieczeństwa, czyli „Czteroosobowy”, nieformalny sojusz Stanów Zjednoczonych, Japonii, Australii i Indii.
Na przykład amerykańskie i japońskie linie lotnicze uczestniczyły w corocznych ćwiczeniach Malabar, w których uczestniczyli członkowie Quad.
Budowa Vikranta nie była dla Indii łatwa.
Jego projekt i budowa została podpisana przez rząd w 2003 roku, a stępkę położono w lutym 2009 roku. Statek Vikrant – co w sanskrycie oznacza „odważny” lub „zwycięski” – został ochrzczony i zwodowany w sierpniu 2013 roku.
Ale potem pojawiły się opóźnienia: trzeba było przeprojektować funkcje, był problem zabezpieczenia sprzętu lotniczego z Rosji, a potem pandemia Covid-19.
Eksperci twierdzą jednak, że Indie będą w stanie zwiększyć swoją zdolność do budowy statków krajowych i uczyć się na doświadczeniach.
„Teraz mają doświadczenie, aby szybciej zbudować następny lotniskowiec i być może z lepszym projektem” – powiedział Schuster.
Indyjska marynarka wojenna rozważa budowę drugiego krajowego lotniskowca. Jest to wciąż w fazie koncepcyjnej, ale pojawiły się spekulacje, że każdy nowy lotniskowiec może być w zakresie 65 000 ton, mniej więcej wielkości HMS Queen Elizabeth w Wielkiej Brytanii lub drugiego chińskiego lotniskowca, Shandong.
Chiny są postrzegane jako główny morski konkurent Indii w regionie. Dzięki dwóm przewoźnikom obsługującym i trzeciego, bardziej zaawansowanemu przewoźnikowi uruchomionemu w zeszłym roku, Chiny przewyższają Indie zarówno pod względem liczbowym, jak i technologicznym, ale analitycy dają Indiom przewagę w zakresie doświadczenia operacyjnego przewoźnika.
Indyjska marynarka wojenna rozpoczęła eksploatację lotniskowców w 1961 roku. Jej pierwszy lotniskowiec, który nabyła od Wielkiej Brytanii, nosił również nazwę Vikrant. Pierwszy Vikrant przeszedł na emeryturę w 1997 roku. Drugi brytyjski lotniskowiec, INS Viraat, służył w indyjskiej marynarce przez 30 lat, zanim został wycofany ze służby w 2017 roku.
„Na papierze nowe chińskie linie lotnicze mają większe możliwości pod względem ładowności i technologii niż Vikrant. Jednak Indie mają dziesięciolecia doświadczenia w obsłudze sił powietrznych przewoźników, podczas gdy Chiny wciąż się uczą” – powiedział Bradford, analityk z Singapuru.
Nawet z takim doświadczeniem, Vikrantowi może zająć rok lub więcej, zanim będzie w stanie w pełni funkcjonować jako siła bojowa. Jest to typowe dla lotniskowców. Najnowsza amerykańska linia lotnicza, USS Gerald Ford, została oddana do użytku w 2017 roku i oczekuje się, że zostanie uruchomiona po raz pierwszy jeszcze w tym roku.
„Avid bekonowy pionier. Niezależny rozwiązywacz problemów. Typowy myśliciel. Badacz podróży. Profesjonalny miłośnik zombie.