Była to żarliwa prośba: podczas gdy w jego kraju szalała wojna, ukraiński prezydent Wołodymyr Zełenski poprosił na początku marca o zezwolenie jego krajowi na przystąpienie do Unii Europejskiej, największego bloku handlowego na świecie, który od dziesięcioleci pomaga utrzymać pokój w Europie.
„Udowodniliśmy, że jesteśmy przynajmniej tacy jak ty” – powiedział Parlamentowi Europejskiemu. „Więc udowodnij, że jesteś z nami, udowodnij, że nas nie puścisz, udowodnij, że jesteś naprawdę Europejczykiem.”
W piątek jego apel spotkał się z pozytywnym poparciem, gdy Komisja Europejska, ramię wykonawcze UE, zarekomendowała Ukrainie przyznanie statusu kandydata w staraniach o członkostwo w bloku.
Jednak aspiracje Zełenskiego wobec Unii Europejskiej prawdopodobnie nie zostaną zrealizowane w najbliższym czasie: przystąpienie do bloku to zniechęcający i żmudny proces, który może potrwać nawet dekadę. Polska na przykład złożyła oficjalny wniosek o przystąpienie do bloku w 1994 r. i została przyjęta dopiero w 2004 r.
Aby kraj mógł dołączyć, jego kandydatura musi zostać zatwierdzona przez wszystkie państwa członkowskie UE, która ma teraz numer 27. Musi również dostosować swój system polityczny, sądownictwo i gospodarkę do bloku poprzez przyjęcie unijnego systemu prawa zwyczajowego, a także więcej więcej Z 80 000 stron zasad i przepisów dotyczących m.in. norm środowiskowych i zasad higieny żywności.
I chociaż istnieją precedensy szybkiego licytowania – Szwecja i Finlandia mogły przystąpić do związku w ciągu kilku lat po licytacji – szybkie podejście jest rzadkością. Co więcej, inne kraje, w tym Albania, Bośnia i Serbia, czekały od lat na przystąpienie, co utrudnia UE szybsze poruszanie się po Ukrainie.
Co więcej, blok również cierpi z powodu zmęczenia ekspansją po tym, jak został wstrząśnięty kryzysami gospodarczymi, Brexitem i pandemią, a także środkami gospodarczymi. Państwa członkowskie łamiące przepisy, takie jak Węgry.
Ukraina była już na ścieżce konsolidacji bliżej Europy i miała podpisaną w 2014 roku i zawartą w 2017 umowę stowarzyszeniową z Unią Europejską, w której zgodziła się na intensyfikację więzi gospodarczych i politycznych z blokiem.
Ukraińcy byli entuzjastycznie nastawieni do chęci nawiązania bliższych więzi z Europą, a w 2013 roku setki tysięcy ich Wyszli na ulice, by zaprotestować Kiedy ówczesny prezydent Victor F. Skłonny do Rosji Janukowycz zapowiedział podpisanie umowy stowarzyszeniowej z Federacją.
Niezależnie od wyzwań stojących przed ukraińskimi nadziejami UE, wojna rosyjska wywołała wybuch solidarności w bloku, przyciągając niektórych Najsurowsze kary w swojej historii. Kraje Europy Wschodniej i Środkowej, takie jak Polska i kraje bałtyckie, które przez dziesięciolecia żyły za żelazną kurtyną i w których pogłębiały się wspomnienia rosyjskiego ucisku, były jednymi z najbardziej entuzjastycznych poparły członkostwo Ukrainy.
Większość Europejczyków z zadowoleniem przyjęła ekspansję związku na wschód w maju 2004 r., kiedy to przyjęła ona 10 państw, w większości komunistycznych – w tym Czechy, Węgry i Polskę – między innymi dlatego, że cementowała upadek bloku sowieckiego i pomogła szerzyć liberalizm gospodarczy i polityczny w całej Europie. kontynent.
Zdolność UE do oferowania krajom członkostwa jest jednym z największych narzędzi polityki zagranicznej postzimnowojennego świata. Perspektywa przystąpienia zmusiła Bułgarię i Rumunię do podjęcia próby walki z korupcją i przyspieszenia aresztowań zbrodniarzy wojennych w Chorwacji, Serbii i Czarnogórze.
Chociaż proces członkostwa Ukrainy w UE prawdopodobnie będzie przebiegał stopniowo i stanie przed poważnymi wyzwaniami, próba zacieśnienia przez ten kraj więzi z NATO i Unią Europejską podkreśla, że podejmowana przez prezydenta Władimira Putina próba siłowego wciągnięcia Ukrainy z powrotem w orbitę Rosji wydaje się niełatwa. efekt odwrotny.
„Avid bekonowy pionier. Niezależny rozwiązywacz problemów. Typowy myśliciel. Badacz podróży. Profesjonalny miłośnik zombie.