Homer grał w dwóch rundach w ósmym meczu Game Five w National League Championship Series w niedzielę, posyłając Philadelphia Phillies do 3-4 Zwycięstwo nad San Diego Padres i miejsce w World Series, pierwszej serii od 2009 roku. Houston Astros czy New York Yankees czekają na Ciebie.
Wybuch był piątym wybuchem Harpera w postsezonie. W tym momencie był tak blisko zbliżenia Babe Ruth z 1928 lub Reggie Jackson z 1977, jak ostatnio w baseballu w październiku. Uderza 0,419 o 1,351 na plusie spowolnienia. Jest to centrum kosmosu, którego grawitacja jest podobna do grawitacji tysiąca słońc.
Kiedy Ranger Suarez wycofał Padresa Austina Nolę na prawą salwę, aby zakończyć dziewiątą pozycję – włochaty półsuw, w którym prawa ręka Davida Robertsona została pociągnięta po wykonaniu chodów tyłem do siebie – Phillies rzucili swoje rękawice do środka. powietrze i zebrali się w środku diamentu, aby zorganizować przyjęcie zwycięstwa na tyle, aby szaleć w nocy.
„Mamy jeszcze cztery!” Harper krzyknął do wrzaskliwego tłumu ze sceny ustawionej za drugą bazą, na której zaprezentowano Puchar NLCS MVP. Miał na myśli liczbę zwycięstw, które pozostały do zdobycia mistrzostwa. „Sprawimy, że to się stanie [expletive] Dom, chłopcy! „
W zwycięskim Phillies’ Club pierwsze butelki szampana zostały skierowane w stronę niekochanej twarzy menedżera Roba Thomsona, który objął stanowisko. wyrzucić Joe Girardi Na początku czerwca, kiedy zespół strzelił 22-29 goli, doprowadził do rekordu 65-46 przez resztę drogi.
„To dla mnie osobiście bardzo szczególne” – powiedział Thompson, starszy menedżer ligi juniorów, ale weteran z 37 sezonami profesjonalnego baseballu. „Ale w tym klubie jest wielu graczy, którzy nigdy nie byli w kwalifikacjach [before this year]. …Prawdopodobnie byłbym dla nich szczęśliwszy niż ktokolwiek inny.”
87 zwycięstw w sezonie zasadniczym było wystarczająco dobre, aby Phillies wślizgnęli się do gry po sezonie jako szóste rozstawienie – nagroda, która nie istniała aż do tegorocznego dodatku. Ale po sezonie stali się potęgą, prowadząc trzy drużyny – St. Louis Cardinals, Atlanta Braves i teraz Padres – które łącznie sprzedały się o 22 mecze w tabeli sezonu zasadniczego. W trzech rundach mają 9-2, w tym 5-0 u siebie.
„Widać, jak rośniemy razem, zawsze z poczuciem, że jeśli wejdziemy… będziemy mieli szansę konkurować” – powiedział Dave Dombrowski, szef operacji baseballowych, który szuka trzeciego tytułu mistrza świata. Wygrał z Florida Marlins w 1997 roku i Boston Red Sox w 2018 roku. „Nasze gwiazdy poszły w górę”.
Phillies zrobili niewielkie postępy w większości części gry, zbudowane na Homerze granym przez Rhysa Hoskinsa w trzeciej rundzie i sześciu lub więcej odrębnych rundach asa Zacka Wheelera. Ale noszenie tego ołowiu do domu byłoby trudnym zadaniem ze względu na odporność i pogarszające się elementy Padresa.
Większą część gry rozgrywano przy lekkim deszczu i stałym wietrze, maskującym panoramę centrum miasta w oddali upiorną warstwą mgły. Tuż za centrum, między gwiazdami i paskami a gigantycznym LED Liberty Bell, który zapala się po zwycięstwach Phillies Homers, para czerwonych flag powiewała na wichurach – reprezentujących jedyne tytuły World Series w historii franczyzy , z 1980 i 2008 roku.
Ale deszcz wzmógł się i pogorszył boisko na szczycie siódmego miejsca, kiedy Padres strzelił parę przejazdów i wyszedł na prowadzenie 3-2. Zielone światło zdobył lojalny Vélez Seranthony Dominguez na trzecim dzikim wyciągu w rundzie — równa się liczbie dzikich rzutów, które rzucił w całym sezonie zasadniczym, który obejmował 51 rund.
Wyrównującą bramkę, skierowaną do Wheelera, strzelił w RBI wyznaczony przez Padresa Josh Bell, który strzelił dwa gole przeciwko Dominguezowi. Biegacz Pinch Jose Azucar zajął trzecie miejsce, a następnie wrócił do domu na drugim i trzecim miejscu Dominguez Wildcats. Nagle Padres poprowadził bieg.
Major League Baseball zaryzykował, nawet próbując zagrać w niedzielę, a prognozy wymagały lekkiego deszczu i wąskiego okna, aby ukoronować grę. Ponieważ harmonogram posezonowy był napięty – efekt zamknięcia właścicieli, opóźniający rozpoczęcie sezonu – tradycyjny dzień podróży między meczami 5 i 6 serii mistrzowskiej został wyeliminowany. Gdyby drużyna Padres wygrała w niedzielę, zespoły spotkałyby się ponownie w San Diego w poniedziałek wieczorem. Niedzielne ulewy wprawiłyby w chaos resztę pozasezonowego harmonogramu.
W pewnym sensie Homer Harper – podczas zatonięcia Roberta Suareza z prędkością 99 mil na godzinę – zrzucił MLB z haka za to, co z pewnością było mocno weryfikowaną decyzją, by zagrać w wyczerpującym deszczu w siódmym inningu.
Kiedy Harper podszedł do tablicy, z JT Realmuto w pierwszej bazie po pierwszej, w Citizens Bank Park zapanował niesamowity spokój, jakby wynik był przesądzony. Padres mógł przyczynić się do tego, nie sprowadzając Josha Hadera, prawdopodobnie najbardziej nieposkromionego lojalisty w grze, a zamiast tego trzymał się Suareza, który był na swoim drugim etapie działalności.
Menedżer Bob Melvin powiedział: „W tamtym czasie wierzyłem w Suareza”.
Harper również zareagował jak ktoś, od kogo spodziewał się zrobić dokładnie to, co zrobił. Celebrował inne wielkie hity dzikimi gestami i wycie, tak jak zrobił to dwie sekundy po swoim RBI W grze Sobotnia noc 4. Tutaj zajrzał do swojego legowiska, wskazał na słowo wypisane na jego piersi – Feliz – i zaczął kłus.
„Bez względu na to, kto był na wzgórzu, numer 3 jest stworzony na taki moment” – powiedział Hoskins. „I zrobił to ponownie. Nikt z nas nie był zaskoczony.”
Wiosna była nieszczęśliwa dla Phillies, którzy przez dwa miesiące nie widzieli słonecznej strony pięćsetki i zwolnili swojego menedżera. Poczynając od ryku, a kończąc na porażce, Velez nie przedstawił zbyt wielu dowodów na to, że przeżyli czekający na nich post-sezonowy Gantlet.
Ale jesień? Jesień była dla tych Phillies świetna. A w dużej mierze dzięki palącemu nietoperzowi Harpera, pobiegnie trochę dłużej, niż ktokolwiek mógł sobie wyobrazić zaledwie kilka tygodni temu.
„Skłonny do napadów apatii. Pasjonat kawy. Komunikator. Rozrabiaka. Baconaholic. Wielokrotnie nagradzany introwertyk”.