Recenzja roweru szutrowego Trek Domane + SLR9 – Ars Technica

Jedną z rzeczy, które najbardziej kocham w pracy w Ars Technica, jest jazda na rowerze w porze lunchu. Mój dom znajduje się na północno-zachodnich przedmieściach Chicago, około dwóch mil od Des Plaines River Trail i około trzech mil od North Branch Trail. Gdy pogoda dopisuje, generalnie jeżdżę ostro po lesie na rowerze szutrowym Trek Checkpoint ALR 5.

Kiedy więc Trek zaoferował mi możliwość przejażdżki swoim najlepszym e-rowerem Domane+ SLR 9, skorzystałem z okazji. Tak, pogoda może być kapryśna podczas sezonowych zmian, ale będę walczył ze zmieniającymi się temperaturami i silnym wiatrem na rowerze szutrowym z karbonową ramą i kołami z włókna węglowego… i silnikiem elektrycznym o momencie obrotowym 50 Nm w połączeniu z akumulatorem 360 Wh w dolnej rurze.

Ale nawet kiedy kupiłem Domane+ w lokalnym sklepie rowerowym, wciąż pojawiało się jedno pytanie. Dlaczego miałbym chcieć jeździć na elektrycznym rowerze szosowym?

Jeżdżę z kilku powodów. Lubię to, uwielbiam przebywać na łonie natury, uwielbiam jeździć z przyjaciółmi, to świetny trening. Mam nadzieję, że Domane+ poprawi wrażenia z jazdy, ale nie uzyskałbym pełnych korzyści aerodynamicznych z moich przejażdżek z silnikiem wykonującym część pracy. Zelektryfikowane rowery dojeżdżające do pracy, rowery towarowe, rowery plażowe, a nawet rowery górskie mają wbudowane przypadki użycia. Ale dla faceta, który lubi spalać kalorie na rowerze, posiadanie tego e-roweru za 13 000 $ to drapak w głowę.

Cena Domane + SLR 9 zaczyna się od 12 999 USD. Wraz ze wspomnianym Checkpointem, Doman jest jedną z dwóch linii rowerów szutrowych Treka. Istnieją niewielkie różnice w geometrii między nimi, ale główna różnica polega na tym, że Checkpoint jest wyposażony w opony 40 mm, podczas gdy Domane ma standardowe opony 32 mm.

Jak można się spodziewać po rowerze w tej cenie, Domane+ olśniewa najnowszymi komponentami. Począwszy od sprzętu, który można znaleźć w zwykłym rowerze, ta przejażdżka ma koła z włókna węglowego OCLV Bontrager Aeolus RSL 34, topowy 12-biegowy, bezprzewodowy elektroniczny napęd Dura-Ace Di2, twardą obudowę Bontrager RC, 32 mm lekkie opony i wyświetlacz LED z łącznością Bluetooth i ANT+ są wbudowane w górną rurę.

Na pierwszy rzut oka Domane+ nie wygląda jak rower elektryczny. Po umieszczeniu akumulatora dolna rura jest grubsza niż niezelektryfikowane Domanes, a na kierownicy znajdują się dwie pary przycisków do sterowania silnikiem, który znajduje się wewnątrz suportu. Różnica jest zauważalna po podniesieniu Domane + SLR 9: waży 25,91 funta (11,75 kg), prawie 10 funtów (4,5 kg) więcej niż jego odpowiednik napędzany przez człowieka (i około 4,5 funta więcej niż mój aluminiowy błotnik).

Silnik 50 Nm wewnątrz suportu jest napędzany przez wbudowany akumulator 360 W, który może dostarczać 250 W mocy w sposób ciągły, przy maksymalnej mocy 300 W. Domane+ ma trzy tryby pomocnicze. Eco dodaje 75 watów mocy do Twoich wysiłków związanych z pedałowaniem, ustawienie Mid zapewnia 150 watów, a ustawienie High 300 watów Przy przyspieszeniu do 40 km/h Domane+ to e-rower klasy 3. Niektóre stany i gminy mają Rowery elektryczne klasy 3, więc upewnij się, że znasz przepisy obowiązujące w Twoim miejscu zamieszkania.

Na górnej rurze znajduje się wyświetlacz LED, który może wyświetlać prędkość, poziom naładowania baterii, zakres znamionowy i liczbę watów, które obracasz. Jako komputer rowerowy jest prymitywny, więc kupiłem uchwyt na telefon. Chociaż pozwoliło mi to jeździć z otwartą aplikacją Trek Central, która może wyświetlać wszystkie dane dotyczące jazdy, częściowo zablokowało to również diodę LED w górnej rurze.

Przed pierwszą jazdą sparowałem rower z aplikacją Trek Central, która jest dostępna na iOS i Androida. Moja pierwsza próba kończy się niepowodzeniem, ponieważ aplikacja nie została jeszcze zaktualizowana do specyfikacji Domane + SLR 9. Po pobraniu zaktualizowanej wersji mogę przystąpić do konfiguracji, aby zmodyfikować rower według własnych upodobań.

Wbudowany samouczek Trek Central upraszcza konfigurację i dostrajanie. Za pomocą suwaków mogłem dostosować wielkość doładowania i szybkość jego działania dla każdego trybu. Po kilku eksperymentach pozostawiłem nienaruszone ustawienia domyślne, z wyjątkiem trybu High. Ponieważ na niektórych moich torach mam do czynienia z kilkoma znakami stop, zastępuję reakcję pedału na High, więc mogę szybko przyspieszyć, gdy światła zmienią się na zielone.

Aby przetestować Domane+, odbyłem kilka przejażdżek szutrowym szlakiem, który miał kilka nierównych odcinków. Jechałem również tą samą 15-kilometrową trasą, tylko z różnymi ustawieniami doładowania przez trzy kolejne dni w bardzo podobnych warunkach pogodowych.

Niezależnie od tego, czy silnik pracuje, Domane+ to zabójcza jazda. Karbonowa rama, widelec i koła oznaczają, że rower pochłania część wstrząsów podczas trudnych podjazdów w mrozie i krętych szlaków – znacznie lepiej niż Checkpoint z aluminiową ramą, którym zwykle jeżdżę. Zmiana biegów za pomocą eTap jest natychmiastowa i maślana, chociaż kilka razy zauważyłem krótkie opóźnienie podczas zmiany na najwyższy bieg. Jeśli chodzi o konfigurację jazdy, moją główną skargą dotyczącą Domane + jest to, że ma jedną tarczę 46T z przodu. Zauważyłem, że podczas mojej regularnej jazdy brakowało mi łańcucha 50T, a podczas niektórych sprintów w Domane+ zabrakło biegów, nawet przy wyłączonym silniku.

Najniższy poziom wzmocnienia jest subtelny, ale zauważalny. Przy domyślnych ustawieniach jazdy na szosie osiągałem średnio 26,5 mil na godzinę — mniej więcej tyle samo, gdy wykonuję całą pracę. Jazda po torze na drugim poziomie doładowania podniosła moje tempo do 18 mil na godzinę. Przy maksymalnym doładowaniu osiągnąłem 20,7 mil na godzinę. Umiejscowienie przycisków doładowania na kierownicy ułatwia przełączanie między poziomami wspomagania.

Na nieszczęście dla mojego śledzenia aktywności Apple Watch zakładał, że większe prędkości oznaczają, że wykonuję więcej pracy – chociaż moje średnie tętno spadło ze 122 uderzeń na minutę przy najniższym ustawieniu push do 117 uderzeń na minutę przy najwyższym. Jeśli jesteś osobą, która skrupulatnie śledzi dane dotyczące ćwiczeń (jestem jedną z tych osób), prawdopodobnie uznasz to za mylące.

Trek ogranicza zasięg Domane+ do 60 mil w trybie Eco. (Opcjonalny przedłużacz zasięgu zapewni dodatkowe 30 mil zasięgu w tym trybie). Przejechanie 15,1 mil w trybie Eco zużyło 24 procent opłaty; Jazda po tej samej drodze z wysokim wspomaganiem pozostawiła mi 38 procent baterii pod koniec jazdy. Dzięki elektronicznej zmianie przełożeń zasilanej z akumulatora Trek utrudnia całkowite rozładowanie akumulatora.

Jeśli Domane+ ma jakieś wady, to są to dane. Pomiędzy wyświetlaczem wbudowanym w górną rurę a aplikacją Trek Central masz przyzwoity komputer rowerowy, ale z dwoma drobnymi frustracjami. Po pierwsze, układ aplikacji ogranicza niektóre dane, które pojawiają się podczas jazdy. Podczas jazdy jestem bardziej zainteresowany poznaniem swojej prędkości, przebiegu, rytmu i mocy wyjściowej. Chociaż pulpit nawigacyjny aplikacji można konfigurować, nie mogłem go zmodyfikować, aby wyświetlał mi wszystkie cztery punkty danych w tym samym czasie. Inną interesującą rzeczą jest to, że Trek używa wysoce zaawansowanej matematyki (GPS) do obliczania przebytej odległości, a nie prostej matematyki (liczby obrotów koła), która jest mniej dokładna. Kiedy Domane+ powiedział, że przejechałem 10 mil, przejechałem 10,4 mili, zgodnie z komputerem rowerowym na moim drugim rowerze.

Pomijając te dziwactwa, aplikacja jest bardzo przydatna. Jest wbudowana funkcja planowania jazdy, która zapewnia wskazówki dojazdu i jest zintegrowana ze Strava i Komoot, dzięki czemu możesz udostępniać swoje przejazdy w różnych aplikacjach. Jeśli jednak chcesz mieć stały dostęp do wszystkich danych, musisz kupić komputer rowerowy.

Na szutrze i innych nierównych nawierzchniach Domane+ z oponami 700×35 z wypustkami pożera szlaki. Mogę tylko pomarzyć o tym, jak jeździłbyś na 29mm slickach po dobrej drodze.

Były chwile, kiedy naprawdę doceniałem pomocną dłoń od silnika, zwłaszcza podczas wjeżdżania na pagórkowate przełęcze w północno-wschodnim Illinois. Ustawienie najwyższego poziomu doładowania od razu było zwycięskim posunięciem na światłach. Podczas jednej z przejażdżek szutrowym szlakiem otworzyły się przede mną niebiosa. Przy pierwszej okazji zeskoczyłem ze szlaku na ruchliwą czteropasmową drogę, aby jak najszybciej wrócić do domu. Z przyspieszeniem na High mogłem przebiec około trzech mil do domu, osiągając przez większość drogi prędkość 30 mil na godzinę.

Uwielbiałem jeździć na Domanie +. A jeśli mieszkam gdzieś ze wzgórzami i górami lub regularnie wybieram się na długie przejażdżki w grupie, może chcę taki dla siebie. Ale ćwiczenia są ważną częścią tego, dlaczego jeżdżę i czułem, że silniki mi w tym przeszkadzają. Niepokoiło mnie również to, że moje śledzenie kondycji było wyłączone — pomimo stale spadającego tętna, aplikacja iPhone Fitness konsekwentnie pokazywała, że ​​spalam więcej kalorii niż w rzeczywistości. Domane+ SLR9 to niezły sprzęt, ale po prostu nie dla mnie.

Jak mówi przysłowie, wszystko co dobre musi się skończyć. Tak było w przypadku odcinka wyjątkowo ciepłej pogody. Po południu wyszedłem do garażu. Świeciło słońce, a porywisty południowy wiatr nagrzewał przedmieścia Chicago do połowy lat siedemdziesiątych. Następny dzień — nie wspominając o większości 10-dniowych prognoz — zapowiadał szczyty w latach 30. i 40., a rower miał wrócić do sklepu.

Pomimo wiatru byłem zdeterminowany, aby odbyć ostatnią podróż na mojej w pełni napędzanej ludzkimi mięśniami Domane+ SLR 9. Gdy zamknąłem ciche ulice mieszkalne i ruszyłem na południe w burzę, moja prędkość spadła i poczułem efekty pierwszego ciężkiego wysiłku. Przesunąłem dłońmi po kierownicy i starałem się być jak najbardziej aerodynamiczny, pedałując mocno pod porywisty wiatr.

Kiedy byłem wolniejszy, zerknąłem na przycisk doładowania. Jazda Doumana dała mi przewagę w wietrzne dni i pokusa była silna. Ale chciałem, żeby moja ostatnia przejażdżka tym niesamowitym rowerem była tylko moja. Po trzech milach w kierunku przeciwnego wiatru skręciłem na zachód, a przeciwny wiatr zmienił się w boczny. Kilometr później pedałowałem na północ z silnym tylnym wiatrem. Wrzuciłem najwyższy bieg i czułem się jak szef, kiedy przekroczyłem 30 mil na godzinę. W miarę jak mijały mile, piłem promienie słoneczne i czułem pieczenie, ciesząc się obecnością maszyny i płynnością jazdy.

Przypomniałem sobie, że silnik elektryczny był tam tylko przez kilka ostatnich kilometrów.