To była prawdziwa mistrzowska lekcja boksu od Fury’ego, która umocniła jego pozycję na szczycie ligi ciężkiej tego pokolenia.
Whyte wkroczył do walki z poważnymi aspiracjami do zdobycia pasa WBC od Fury’ego, ale ograł go i pobił dzwonek otwierający w jednym z najbardziej oczekiwanych meczów wagi ciężkiej we współczesnej historii.
„on jest [Whyte] „Nie walczyłem dzisiaj z mistrzem świata” – powiedział Fury na swojej konferencji prasowej po meczu. „Nie jestem mistrzem świata, jestem legendą w tej grze. Nie można temu zaprzeczyć, jestem najlepszą wagą ciężką w historii.”
94 000 biletów zostało wyprzedanych w ciągu zaledwie kilku godzin i ustanowiło rekord wszechczasów pod względem najwyższej frekwencji na mecz bokserski w Europie i największy na świecie XXI wieku.
Wembley było pełne przez ponad trzy kwadranse, zanim Fury i Whyte weszli na tor – być może nie jest to zaskakujące, biorąc pod uwagę, że niektórzy fani zapłacili około 2000 funtów (2570 dolarów) za więcej miejsc premium.
Obaj zawodnicy z Wielkiej Brytanii – Fury z Manchesteru i Whyte z Londynu – zostali potraktowani przez hałaśliwe przyjęcie, gdy po raz pierwszy pojawili się na dużych ekranach, a Fury ledwo pokonał Whyte w skali decybeli.
Ze swoją niesamowitą osobowością i niesamowitymi zdolnościami technicznymi, Fury może pochwalić się wyjątkowym magnetyzmem i jest popularny wśród brytyjskich entuzjastów boksu, ale determinacja i determinacja Whyte’a podczas jego kariery w rollercoasterze sprawiły, że był bardzo kochany przez tłum.
Ten strzał w WBC Heavyweight Championship był już dawno spóźniony i wielu uważało, że było to już dawno spóźnione.
Konstrukcja walki była nietypowo przyjazna jak na standardy dywizji wagi ciężkiej, a obaj mężczyźni wyraźnie darzyli się dużym szacunkiem.
Para podzieliła się kilkoma komediowymi momentami podczas tygodnia walki, szczególnie gdy rywalizowały w tańcu z ciężarami.
Fury wywołał również wybuch śmiechu zebranego przez media podczas środowej konferencji prasowej, kiedy żartobliwie chwycił Whyte’a podczas konfrontacji.
„Wojna” na ringu
Jednak zgodnie z oczekiwaniami wszelkie komplementy zniknęły, gdy zadzwonił pierwszy dzwonek; Fury obiecał fanom „prawdziwą wojnę” na ringu i na pewno była to obietnica, którą złożył.
Ponieważ broniący mistrz ma lepsze umiejętności, jeśli walka będzie kontynuowana, a punkty zostaną rozstrzygnięte, Whyte wiedział, że jego jedynym realistycznym sposobem na zdobycie tytułu było wyeliminowanie Fury’ego, więc zrozumiałe jest, że zaczął od przedniej stopy.
Po wstępnej rundzie otwierającej Whyte wyszedł machając starterem jako drugi z masywnym prawym hakiem, przed którym Fury elegancko uniknął, wyciągając z tłumu pierwsze „Oh”.
Gdy trzecia runda dobiegła końca, Fury wystrzelił dwa ciosy w Wyatta i skinął głową z aprobatą.
Do czwartego komplementy naprawdę się skończyły. Whyte wydawał się zdenerwowany Furym z powodu jego widocznego użycia nagłówka, co skłoniło sędziego Marka Lysona do udzielenia obu mężczyznom surowej rozmowy w ich kącie.
Starcie wywołało sporo wrogości w walce, a Łyson po raz kolejny musiał rozbić wojowników po tym, jak zadali sobie kilka ciosów, jednocześnie chwytając ich w róg.
Przez ułamek sekundy White wyglądał, jakby szedł do Fury’ego po tym, jak zabrzmiał dzwonek, najwyraźniej niezadowolony z tego, co początkowo uważał za późny cios.
Tak narastało napięcie, że przed rozpoczęciem piątej rundy sędzia musiał zebrać dwóch zawodników na środku ringu.
Tłum został sprowadzony na Wembley po tym, jak Fury zadał początkowy cios w ciało White’a, zanim jego przeciwnik po raz pierwszy zatoczył się strzałem w głowę.
Whyte zaczął wyglądać na coraz bardziej zdesperowanego, gdy szósta runda się przeciągała, i skończyła na linach po wycelowaniu w dziką huśtawkę, której Fury z łatwością uniknął.
Początek końca był dla Wyatta wyraźnie wyczerpany.
Bez osłony Whyte szedł na prawej ręce od Fury’ego, odbitej rykoszetem.
Światła zostały natychmiast wyłączone dla White’a, który upadł prosto na plecy jak wielkie powalone drzewo. Dobrze sprawił, że stanął na nogi, ale Lyson musiał przestać walczyć po tym, jak Whyte go przewrócił.
Co dalej, Fury?
Teraz pytanie brzmi: co dalej z Fury? 33-latek kilka razy w ciągu tygodnia nalegał, aby po tej walce przejść na emeryturę, co partner treningowy Joseph Parker określił jako „bardzo uczciwy”.
Fury powiedział w swoim wywiadzie po walce, że są to teraz „zasłony” w jego karierze bokserskiej.
Okaże się, czy Fury dotrzyma słowa, ale jest to zawodnik, który wciąż jest u szczytu swojej mocy, a pomysł zjednoczenia tytułów wagi ciężkiej powinien pozostać kłopotliwą propozycją, nawet dla człowieka, który osiągnął tak wiele w sporcie.
Po zdemontowaniu Anthony’ego Joshuy, Ukrainiec Oleksandr Usyk zapewnił sobie inne pasy wagi ciężkiej, a walka między Furym a którymkolwiek z tych wojowników byłaby przepyszną bitwą dla fanów tego sportu.
Z 94 000 fanów komentujących każde jego słowo i dołączających teraz, aby przedstawić jego markę American Pie Dona McLeana, z pewnością trudno byłoby Fury’emu odmówić nikomu ostatniej nocy w świetle reflektorów.
„Skłonny do napadów apatii. Pasjonat kawy. Komunikator. Rozrabiaka. Baconaholic. Wielokrotnie nagradzany introwertyk”.