Według doniesień Shelley Duvall była idealną ofiarą. Ale to było coś znacznie więcej

CNN
—

We wszystkich doniesieniach medialnych poświęconych zmarłej w tym tygodniu w wieku 75 lat aktorce Shelley Duvall wiele uwagi poświęcano jej długiej nieobecności w centrum uwagi po wielkich sukcesach kinowych lat 70. i wczesnych 80. XX wieku.

Przede wszystkim na zawsze będzie kojarzona z rolą Wendy Torrance, kruchej i torturowanej ofiary szalonego pisarza Jacka Nicholsona w słynnej filmowej adaptacji klasycznej powieści Stephena Kinga Iskra z 1980 roku w reżyserii Stanleya Kubricka, po czym pozornie zniknęła z oczu opinii publicznej.

Niestety, tożsamość ofiary została wzmocniona dopiero w połowie 2000 roku, kiedy Duvall pojawił się w odcinku „Doktora Phila”, który uznano za wysoce wyzyskujący i problematyczny.

Ale jak wszyscy inni, gwiazdy filmowe – nawet te niechętne, jak Duvall – są warte niewiele więcej niż ich ostatnie wrażenia lub dostrzeżone wady. Szkoda, że ​​nieobecność Duvall w sferze publicznej ostatecznie przyćmiła jej talenty i umiejętności.

Wiele już o tym napisano Trudne doświadczenia Duvala Na planie „Lśnienia”, gdzie spędziła większość wyczerpującego czasu zdjęciowego – często 16 godzin dziennie, sześć dni w tygodniu – aż… Taki stan histeriijej ciało fizycznie zbuntowałoby się pod wpływem ciągłego stresu i płaczu.

W 2021 roku ukazał się jeden z wielu artykułów z pytaniem „Gdzie ona była przez cały ten czas?” W Reporter z HollywoodW wywiadzie Anjelica Huston, która w czasie kręcenia zdjęć spotykała się z Nicholsonem, przypomniała sobie, jak Duvall wolał mieszkać w pobliżu odizolowanego planu na obrzeżach Londynu, niż wynajmować mieszkanie w mieście i dojeżdżać do pracy.

„Nikt tak nie robi” – powiedział wówczas Houston. „Jeździsz tam i z powrotem z Londynu, nawet jeśli stoisz w korku przez dwie godziny w jedną stronę. Ale Shelley robiła to przez półtora roku. Dostała mieszkanie i mieszkała tam, ponieważ była bardzo oddana pracy nie chce pozbawić siebie ani nikogo innego spełnienia swoich obowiązków.”

To zaangażowanie było widoczne w produkcie końcowym, gdzie Duvall wcielił się w Wendy – niezdarną, paranoiczną żonę pisarza-alkoholika, która załamuje się, gdy jej rodzina zostaje uwięziona w nawiedzonym hotelu w Kolorado podczas ostrej zimy – stając się Kluczowy punkt odniesienia W kulturze popularnej.

Po Lśnieniu Duvall pracowała nad wieloma innymi udanymi projektami, ale żaden nie osiągnął poziomu sławy tego filmu ani jej poprzednich dzieł, zwłaszcza szeroko chwalonej pracy z reżyserem Robertem Altmanem.

Kilkadziesiąt lat później, kiedy Duvall pojawiła się w kontrowersyjnym odcinku „Doktora Phila” pod chwytliwym tytułem, 67-letnia wówczas aktorka wygłosiła niepokojące twierdzenia, że ​​najwyraźniej cierpi na problemy psychiczne.

Odcinek wciągnął reakcja Zarówno widzowie, jak i gwiazdy Hollywood byli oburzeni, a Mia Farrow wezwała do ochrony „osób chorych psychicznie przed drapieżnikami programów telewizyjnych, takimi jak @DrPhil”. Media społecznościowe Vivian Kubrick – córka zmarłego reżysera Stanleya Kubricka – Oznaczenie wyświetlacza „Jako okrutna i absurdalna forma rozrywki”.

(Ze swojej strony dr Phil nigdy nie przeprosił za ten odcinek, zamiast tego powiedział w zeszłym roku Chrisowi Wallace’owi z CNN: „Nie mam wyrzutów sumienia z powodu tego, co zrobiłem”. Przyznał jedynie, że serial „był promowany w sposób, który ludzie uważali za nieodpowiedni „).

Ostatecznie incydent ten tylko wzbudził ciekawość Duvalla, którym był New York Timesa Na początku tego roku zauważyła, że ​​zachowała lojalną rzeszę fanów. Jej praca jako gospodarza „Faerie Tale Theatre” w latach 80. XX wieku w Showtime – programu, który był wczesnym, ale solidnym hitem wschodzącej ery telewizji kablowej premium i trwał przez sześć sezonów – wywarła ogromny wpływ na młodsze pokolenia Xers i milenialsów, takich jak ta pisarka.

Program fantasy przedstawiał klasyczne baśnie w formie zabawnych, rozrywkowych odcinków nakręconych w studiu dźwiękowym i przyciągnął niesamowitą grupę talentów – w tym Helen Mirren, Jamesa Earla Jonesa, Treata Williamsa, Teri Garr i Genę Rowlands, by wymienić tylko kilka, nie wspominając o imponujących dziełach reżyserskich takich artystów jak Francis Ford Coppola i Tim Burton.

Ale Duvall była dla niego źródłem wsparcia, a jej wyjątkowy urok i dziecięca wyobraźnia jako gospodyni i założenia każdej opowieści służyły jak doskonały magiczny pył. Była także producentem serialu.

Krótko po „Bajce” Duvall zagrał Dixie, dowcipną dziewczynę Steve’a Martina, w genialnej adaptacji „Roxanne” Cyrano de Bergerac z 1987 roku. W pewnym momencie komedii Opowiada tajemnicę W pewnym momencie Martin pyta zrozpaczonego, wielkonosego bohatera książki: „Na czym możesz siedzieć, na czym spać, myć zęby?” Podczas gdy Martin szuka w myślach czegoś nieuchwytnego jako odpowiedzi, Duvall oferuje ją powoli i nieśmiało: „Krzesło, łóżko i szczoteczkę do zębów”.

„Czasami odpowiedź jest tak oczywista, że ​​jej nie widać” – kontynuuje. Przypomnienie, żeby nie skupiać się zbytnio na Ha Nie jest to łatwe zadanie i opiera się na dziedzictwie twórczości Duvalla, które istniało przez cały czas.