Rekordowy tłum 87.192 osób w finale Mistrzostw Europy – mężczyzn lub kobiet – zobaczył, że Chloe Kelly strzeliła pierwszego gola w reprezentacji, dzięki czemu Lions wygrało z ośmiokrotnym zwycięzcą.
Po trzech porażkach na ostatniej przeszkodzie gole Kelly i Elli Dunne skasowały wyrównanie Liny Magull i zakończyły wymarzoną serię ekscytujących turniejów. Strzelił rekordową liczbę 22 bramek w Euro i strzelił dwa gole w pokonywaniu 8:0 numer jeden na świecie w Norwegii i pokonując 4:0 numer dwa na świecie w Szwecji.
Pomimo zaledwie dwukrotnego pokonania Niemiec w poprzednich 27 spotkaniach, podopieczni Wiegmanna zapewnili sobie zacięte zwycięstwo, aby przedłużyć imponującą passę holenderskiego trenera i wywołać popisy czystej, nieokiełznanej radości na ojczyźnie angielskiego futbolu.
Radość ta była otoczona uroczystościami dla zwycięzcy, który je dostarczył. Wywiady po meczu, kiedy rozmawiał z BBC, były fantastyczne. Skacząc dookoła, krzycząc i tańcząc, Kelly, zanim podbiegł do mikrofonu, wykonał serenadę publiczności klasyczną „Sweet Caroline” Neila Diamonda, przyjętym hymnem Anglii.
Kiedy w końcu wrócił, napastnik Manchesteru City – który doznał kontuzji ACL w maju zeszłego roku – zastanawiał się nad szczytem ostatecznej historii powrotu.
„Szczerze, to niesamowite” – powiedział. „O tym są sny. Oglądanie kobiecej piłki nożnej jako młoda kobieta jest niesamowite. Dziękuję wszystkim, którzy przyczynili się do mojego powrotu do zdrowia. Zawsze wierzyłem, że tu będę”.
Kapitan Leah Williamson dodał: „Nie mogłem przestać płakać. Rozmawiamy, rozmawiamy i rozmawiamy i w końcu to zrobiliśmy… To był najbardziej dumny moment w moim życiu.
„Dziedzictwem tego turnieju jest zmiana w społeczeństwie. Dziedzictwem tego zespołu są zwycięzcy i to jest podróż. Kocham każdego z was i jestem tak dumny, że jestem Anglikiem.”
Zwycięstwo było punktem kulminacyjnym 13-letniej rekonwalescencji pomocnicy Jill Scott, która była jedyną członkinią finału Lwów 6:2 z Niemcami.
Pod koniec regulaminowego czasu 35-latek został pierwszym graczem Anglii, który zagrał w dwóch ważnych międzynarodowych finałach.
– Nie mogę w to uwierzyć – powiedział Scott. „Mamy niesamowitą grupę pracowników. Co za dzień. Młodzi zawodnicy byli fantastyczni i są bardzo wdzięczni za każdą chwilę tego zespołu.
„Nie sądzę, że będę spać w tym tygodniu!”
Gdy gratulacje rozeszły się w mediach społecznościowych, kapitan mężczyzn Harry Kane napisał na Twitterze swoje pochwały, szczególnie chwaląc Doona, którego zręczne zakończenie dało Anglię prowadzenie w drugiej połowie.
Była też wiadomość gratulacyjna od królowej Elżbiety II, która chwaliła zespół za inspirowanie kolejnego pokolenia.
„Wszyscy daliście przykład, który jest inspiracją dla dzisiejszych dziewcząt i kobiet oraz dla przyszłych pokoleń. Mam nadzieję, że jesteś tak samo dumny ze swojego wpływu na swój sport, jak z dzisiejszej decyzji”.
Ból jest bolesny dla Boba
Na kilka minut przed meczem Niemcy otrzymały bolesny cios, kiedy gwiazda napastniczki Alexandra Popp, najlepsza strzelec turnieju z sześcioma golami, doznała kontuzji mięśnia podczas rozgrzewki.
Zastąpiony przez Leah Schuller w początkowej jedenastce, oznaczał druzgocący koniec wzruszającej historii powrotu do zdrowia dla 31-latka. Pop, który z powodu kontuzji przegrał dwa poprzednie euro, zdecydowanie nadrobił stracony czas, pokonując rekord turnieju pod względem najlepszego wyniku – ustanowionego przez rodaka Inkę Kringsa w 2009 r. – z jednym meczem do stracenia.
Widoczna udręka Popa, gdy opuszczał boisko, wyraźnie kontrastowała z radosną atmosferą wyprzedanego stadionu Wembley, gdy zbliżał się początek meczu, gdy wokaliści Becky Hill, Stefflon Dann i Ultra Nate weszli do centralnego kręgu, by wystąpić wcześniej. – Program konkursowy.
Tereny wokół stadionu były wypełnione kibicami i flagami na wiele godzin przed rozpoczęciem meczu, co było stosownym przygotowaniem do końca rekordowego turnieju przed podniesieniem trofeum.
Łącznie 487 683 kibiców wzięło udział w meczach przedfinałowych, ponad dwukrotnie więcej niż poprzedni rekord frekwencji ustanowiony na Euro 2017 w Holandii.
I to było przed finałem Euro kobiet i mężczyzn na madryckim Estadio Santiago Bernabeu w 1964 roku, kiedy na Wembley wychowywali postacie historyczne.
Zachęcony wsparciem gospodarzy, Anglia wystartowała na przodzie. Fran Kirby wykorzystał wczesną szansę dla Ellen White z tylnego słupka dokuczającym dośrodkowaniem, ale napastnik Manchesteru City mógł tylko skierować głowę w ramiona Merle Frommsa.
Byłaby to pierwsza z serii szans dla białych w niepewnej pierwszej połowie szans ze złoconymi krawędziami, z obiema obrońcami kontynuowającymi żelazną formę, która sprawiła, że raz stracili mecz na Wembley.
Pogorszyły się kolejne żółte kartki dla Georgii Stanway i White, frustracja szybko przerodziła się w strach o Anglię, gdy róg na rogu spowodował rzeź na linii bramkowej. Piłka, która została zrzucona na odległość centymetrów od linii, musiała osiąść w siatce, zanim została z wdzięcznością zmiażdżona przez bramkarza Anglii Mary Earps.
Rozpatrywanie skarg graczy nada ton pracowitego dnia sędziemu Katerinie Monsul, która rozdała sześć żółtych kartek i przestała grać za 36 fauli w pełnym walki, zaciętym meczu.
Najlepsza połowa szansy dla Anglii miała miejsce pięć minut przed przerwą, gdy Beth Meade wskoczyła do szerokiego pola karnego, ale 33-latka, która straciła równowagę, nie była w stanie jej pokonać.
ekstaza
Po wznowieniu gry przyszła kolej na Niemców. Tabe Wasmuth ukarał Millie Bright za faul w dwóch minutach drugiej połowy. Ale biegnąc w lewo, Wasmuth mógł wystrzelić tylko obok Earpsa.
Gdy Niemiec kontynuował swój szybki start, prowadząc do Kirby i Wyatt Dunn i Alessia Russo, Wiegmann dokonał zmian. Z czterema golami – wszystkie z ławki – Russo był nieoficjalnym „złotym” partnerem turnieju przed finałem, ale to Doone ukradł koronę na Wembley.
Po perfekcyjnie wyważonej długiej piłce Keiry Walsh, która podzieliła niemiecką obronę, napastnik Manchesteru United znalazł się czysty, stawiając czoła szybkiej formie Frommsa. Jej odpowiedź? Bardzo zgrabne żetony, które uniosły bramkarza i do środka.
Gdyby finiszowanie było zręczne, odpowiedź byłaby taka, ale Wembley wybuchały scenami ekstazy, których nie widziano pod łukiem boiska, odkąd rok temu trafienie Luke’a Shawa wysłało drużynie mężczyzn na wczesne prowadzenie na przeciwległym końcu boiska.
Podobnie jak w wielu poprzednich meczach w Anglii, ta historia zakończyła się łzami i kolejny bolesny rozdział miał zostać napisany, gdy Mahul strzelił do domu zasłużony wyrównujący wynik 10 minut później.
Presja ostatecznie pękła, gdy drużyna Wiegmanna opadła głębiej, aby chronić swoją przewagę. Dobrze wykonany ruch sprawił, że Wasmuth wsunął niskie dośrodkowanie do najbliższego słupka dla pomocnika Bayernu Monachium, który wyrównał w górę siatki.
Napięcie zostało chwilowo złamane przez porywające powitanie w debiucie Scotta, aw euforycznej atmosferze chwilę wcześniej Mahul ponownie zbliżył się do siebie, pokonując gwoździe na finiszu w regulaminowym czasie.
Powrót
Atmosfera wybuchła podczas dogrywek z kilkoma szansami i kilkoma krytycznymi atakami, a Scott zaangażował się w gniewną wymianę zdań z Sidneyem Lohmanem.
Zmęczone nogi i zbliżające się rzuty karne zmusiły Anglię do gry przez 10 minut. Lucy Bronze wepchnęła piłkę na ścieżkę Kelly, która po nieudanym zamachu wybiła piłkę nad linią, zdobywając w idealnym czasie swojego pierwszego gola w reprezentacji.
Cue pure belam, Kelly zatrzymał się, by sprawdzić u sędziego Monsula, czy jego gol się liczył, chwilowo zamrożony. Zerwanie koszuli z okazji świętowania, 24-latek został wręczony, co z pewnością będzie najmilej przyjętą żółtą kartką w jego karierze.
Herkulesowe wysiłki, aby utrzymać piłkę w rogu, wywołały ogromny ryk po ostatnim gwizdku Monsula, gdy kibice na Wembley wypędzili swoich zawodników poza linię.
W samą porę ze stadionowych głośników zabrzmiały „Trzy lwy”. Po 56 latach kontuzji piłka nożna wreszcie wróciła do domu.
„Zły introwertyk. Fan mediów społecznościowych. Irytująco skromny myśliciel. Miłośnik kawy. Ekspert od alkoholu. Internetowy geek”.