Departament Energii finansowanej przez Departament Energii w NOIRLab w Chile uchwycił parę galaktyk wykonując lornetkę grawitacyjną.
Interaktywna para galaktyk NGC 1512 i NGC 1510 zajmuje centralne miejsce na tym zdjęciu z kamery ciemnej energii Departamentu Energii USA, najnowszego 570-megapikselowego obrazowania szerokokątnego na 4-metrowym teleskopie Víctora M. Blanco w Cerro Tolo Inter-American Obserwatorium to program partnerski NSF NOIRLab. NGC 1512 od 400 milionów lat łączy się ze swoją mniejszą galaktyczną sąsiadką i ta długotrwała interakcja wywołała fale formowania się gwiazd.
Galaktyka spiralna z poprzeczką NGC 1512 (po lewej) i jej mała galaktyka NGC 1510 w tej obserwacji (zdjęcie na górze artykułu) zostały uchwycone przez 4-metrowy Teleskop Víctora M. Blanco. Oprócz ujawnienia złożonej struktury wewnętrznej NGC 1512, zdjęcie to ukazuje słabe zewnętrzne macki galaktyki rozciągające się i zdające się otaczać jej małego towarzysza. Strumień gwiaździstego światła, który łączy obie galaktyki, jest dowodem na oddziaływanie grawitacyjne między nimi – luksusowe i pełne wdzięku połączenie, które trwa 400 milionów lat. Oddziaływanie grawitacyjne między NGC 1512 i NGC 1510 wpłynęło na tempo formowania się gwiazd w obu galaktykach, a także zniekształciło ich kształty. Wreszcie, NGC 1512 i NGC 1510 połączą się w jedną większą galaktykę – długi przykład galaktycznej ewolucji.
Te oddziałujące na siebie galaktyki znajdują się w kierunku konstelacji Horologium na południowej półkuli niebieskiej i znajdują się w odległości około 60 milionów lat świetlnych od Ziemi. Szerokie pole widzenia tej obserwacji ukazuje nie tylko splątane galaktyki, ale także ich gwiaździste otoczenie. Rama jest pełna jasnych przednich gwiazd w środku[{” attribute=””>Milky Way and is set against a backdrop of even more distant galaxies.
The image was taken with one of the highest-performance wide-field imaging instruments in the world, the Dark Energy Camera (DECam). This instrument is perched atop the Víctor M. Blanco 4-meter Telescope and its vantage point allows it to collect starlight reflected by the telescope’s 4-meter-wide (13-foot-wide) mirror, a massive, aluminum-coated, and precisely shaped piece of glass roughly the weight of a semi truck. After passing through the optical innards of DECam — including a corrective lens nearly a meter (3.3 feet) across — starlight is captured by a grid of 62 charge-coupled devices (CCDs). These CCDs are similar to the sensors found in ordinary digital cameras but are far more sensitive, and allow the instrument to create detailed images of faint astronomical objects such as NGC 1512 and NGC 1510.
Large astronomical instruments such as DECam are custom-built masterpieces of optical engineering, requiring enormous effort from astronomers, engineers, and technicians before the first images can be captured. Funded by the US Department of Energy (DOE) with contributions from international partners, DECam was built and tested at DOE’s Fermilab, where scientists and engineers built a “telescope simulator” — a replica of the upper segments of the Víctor M. Blanco 4-meter Telescope — that allowed them to thoroughly test DECam before shipping it to Cerro Tololo in Chile.
DECam został stworzony w celu przeprowadzenia badania Dark Energy Survey (DES), sześcioletniej (2013-2019) kampanii obserwacyjnej, w której wzięło udział ponad 400 naukowców z 25 instytucji w siedmiu krajach. Ten międzynarodowy wspólny wysiłek ma na celu zmapowanie setek milionów galaktyk, odkrycie tysięcy supernowych i odkrycie subtelnych wzorów kosmicznej struktury — wszystko po to, aby dostarczyć bardzo potrzebnych szczegółów na temat tajemniczej ciemnej energii, która przyspiesza ekspansję wszechświata. Dziś DECam jest nadal używany w oprogramowaniu przez naukowców z całego świata, aby kontynuować dziedzictwo najnowocześniejszej nauki.
„Amatorski przedsiębiorca. Profesjonalny ekspert od internetu. Człowiek zombie. Nieuleczalny badacz popkultury”.