Rona Hollanda? Tak, Rona Hollanda. Zacznijmy najpierw od negatywów:
Holland osiągnął zaledwie 6-6 1/2 wyniku w NBA Draft Combine, szokująco oddał 24% trafień z 3 w G League, a jego oszałamiający początek sezonu G League – w tym mecz z 11 stratami – przyprawił skautów o dreszcze.
A teraz dobra wiadomość: wszedł w ten rok jako najwyżej oceniany gracz na większości forów, miał lepsze wyniki w G League Ignite niż jakikolwiek inny gracz kiedykolwiek wybrany w drafcie… i tak czy siak znalazł się na deskach draftu, nawet w roku draftu gdzie nikt się nie zgłosił, zajął dla siebie pierwsze miejsce.
Naprawdę tego nie rozumiem. Największą skargą na Hollanda jest jego brak wydajności, ale zostało to pominięte w drugiej wersji Ignite w tym składzie. Prawie każdy nastolatek znajdujący się w sytuacji, w której musi wytrzymać 30-procentowy wskaźnik wykorzystania, będzie miał trudności; Widzieliśmy to z LaMelo Ballem w Australii i Scootem Hendersonem w Portland. Holland nie był wyjątkiem, zwłaszcza że nie jest przede wszystkim urodzonym bramkarzem. Grając w drużynie bez prawdziwego twórcy, często musiał wybierać własny numer przeciwko obciążonej obronie.
Czy dostał widzenie tunelowe, kiedy położono go na ziemi? zdecydowanie. Czy byłoby tragicznie zostać pominiętym w zamian za inne, mniej niż przytłaczające opcje? Nie sądzę, zwłaszcza po zakończeniu sezonu.
Liczby Hollanda dobrze radzą sobie z liczbami Jalena Greena w Ignite i przewyższają wszystkich innych graczy z obwodu Ignite, którzy przybyli. Stało się tak pomimo tego, że Holland opuścił ostatnie dwa miesiące sezonu, kiedy zwiększone doświadczenie dałoby mu przewagę, a reszta ligi G była najbardziej bezbronna ze względu na powołania i mniejszą liczbę zawodników.
W sezonie Ignite Green odnotował 15,4 PER przy 61,3% prawdziwego strzelania; Holandia miała PER na poziomie 15,8 przy 56,5 proc. Liczba strzelców była słaba, ale Green grał w bardziej zwartym zespole i dlatego też poproszono go, aby na tym poziomie wykazał jedynie 23-procentowy wskaźnik wykorzystania, a nie 28-procentowy wskaźnik wykorzystania Hollanda. Należy również pamiętać, że współczynnik rzutów wolnych Hollanda był fenomenalny jak na zawodnika z boku; Cztery próby rzutów wolnych na mecz mogą nie wydawać się dużą liczbą, dopóki nie przypomnisz sobie, że drużyna z ligi G wykonuje tylko jedną próbę rzutu wolnego, która liczy się jako dwa punkty. Tylko 10 zawodników w całej lidze G osiąga jego średnią. Nawet pomimo początkowych trudnych problemów Hollanda, jego asysty i straty były w zasadzie takie same jak w sezonie, w którym Green grał przez 18 lat.
Zielony byłby numerem 1 w tym drafcie; Myślę, że Holandia też powinna taka być.
Innym powodem, dla którego lubisz Hollanda, jest jego obrona. Wyróżnia się wskaźnikiem kradzieży na poziomie 3,5 procent; Niektóre wątpliwe ryzyko doprowadziło do wyższej sumy, ale w tej kwestii kryje się prawdziwy talent (i ogień). Ogólnie rzecz biorąc, jego współczynniki zbiórek, przechwytów i bloków wypadają korzystnie na tle, powiedzmy, byłego gracza na loterii Ignite, Dysona Danielsa, który jest obecnie świetnym obrońcą na poziomie NBA. Myślę, że Holandia ma podobną drogę do stania się pod tym względem elitą.
Ponadto istnieje dobre badanie wzroku. Widziałem, jak Holland często strzelał, przed meczami i w ich trakcie, a w ciągu ostatniego roku widziałem to osobiście kilka razy. Ma niski strzał, nad którym trzeba popracować, ale nie potrafi też rzucać za trzy punkty na poziomie 24 procent. Jego wynik 72,8% z linii dokładniej wskazuje, na jakim etapie jest strzelec – nie jest Stephenem Currym, ale jego strzał też nie jest zepsuty. Samo dotarcie do punktu, w którym trafi jedną z trzech bramek, uczyni z niego solidnego dwukierunkowego skrzydłowego, a to jest możliwe do osiągnięcia.
Na koniec weźmy pod uwagę wiek Holandii. Ponieważ urodził się w lipcu 2005 r., jest prawie o cały rok młodszy od wielu innych graczy rywalizujących z nim o miejsca w najwyższej loterii: jest sześć miesięcy młodszy od Roba Dillinghama, dziewięć miesięcy młodszy od Stephona Castle’a czy Matasa Pozlisa i ponad rok młodsza. Donovana Clingana i Reeda Shepparda. Zespoły potykają się o rok akademicki, ale najważniejszy jest rok urodzenia.
To nie jest wsad, który można przedstawić jako wiarygodny argument dla wielu graczy, ale Holandia jest dla mnie najlepszym graczem od czasu Hoop Summit w 2023 r. Nadal ma najlepsze ogólne CV.
„Skłonny do napadów apatii. Pasjonat kawy. Komunikator. Rozrabiaka. Baconaholic. Wielokrotnie nagradzany introwertyk”.