Jack Russell, współzałożyciel Raw Silken i wokalista glam metalowego zespołu Great White, zmarł w czwartek w wieku 63 lat. Potwierdzony W mediach społecznościowych muzyka. W lipcu piosenkarz Louis Bodi podzielił się oświadczeniem na temat swoich zmagań z demencją i zanikiem wielonarządowym.
17 lipca Russell napisał na Instagramie: „Nie mógłbym zrobić tyle, ile chciałem i tyle, na ile zasługujesz. Dziękuję, że pozwoliłeś mi spełnić moje marzenia. Sprawiasz, że moje życie jest niesamowite.
„Once Bitten, Twice Shy” Iana Huntera z Great White i hair metal miały w latach 80. wspaniałą karierę, wydając kilka platynowych albumów. W 2003 roku Russell i jego zespół znaleźli się w centrum tragedii, kiedy wypełniony pirotechniką występ w maleńkim klubie nocnym Station na Rhode Island podpalił klub, zabijając 100 osób i raniąc 230. Wśród ofiar był gitarzysta Great White Ty Langley, który zginął w pożarze.
Gitarzysta i współzałożyciel Great White, Mark Kendall, zamieścił kondolencje na Instagramie po tym, jak rozeszła się wiadomość o śmierci Russella. Kendall ogłosił swojego byłego partnera „jednym z największych mistrzów rocka” z „niesamowitym głosem, który będzie żył wiecznie”.
„Co powiesz o kimś, kto był u twojego boku w tak niesamowitej podróży, na dobre i na złe?” Przeczytany post na Instagramie. „Chcemy, aby muzyka wypełniła pustki. Wszystkie te wspaniałe wspólne lata będą bliskie naszym sercom. Wiele koncertów, wiele kilometrów i maksymalny rock – dzielenie z nim sceny było zaszczytem i przyjemnością. W studiu Jack był niesamowity. Zawsze przychodził gotowy do pracy. Jack ciężko pracował, dopóki nie uzyskał najlepszego wykonania w każdej piosence. W każdym przedstawieniu wnosił tę samą doskonałość. Konsekwencja jego występów na żywo zawsze była niezrównana.
Russell urodził się 5 grudnia 1960 roku w Montebello w Kalifornii i użyczył swojego gładkiego i słonego wokalu kilku licealnym zespołom rockowym, zanim w 1977 roku poznał gitarzystę Kendalla. Wschodzący duet metalowy występował pod pseudonimami takimi jak Highway i Livewire. Tak nazywał się platynowowłosy gitarzysta, dopóki Kendall i (wówczas) nowy menadżer zespołu Alan Niven nie zmienili nazwy zespołu na Great White.
Przed spotkaniem z Nivenem plany Russella i Kendalla zostały pokrzyżowane, a w 1979 roku zrozpaczony Russell został aresztowany za zastrzelenie żywcem kelnerki podczas próby napadu. Został skazany na osiem lat więzienia. Chociaż Kendall przez krótki czas współpracował z innymi wokalistami, gitarzysta ponownie połączył siły z Russellem; Piosenkarz wyszedł z więzienia po 18-miesięcznym odbyciu kary.
W 1982 roku Russell i Kendall połączyli siły z perkusistą Garym Hollandem i basistą Lorne Blackiem, aby nagrać i wydać „Out of the Night” w niezależnej wytwórni Niven Ageon. Po tym, jak Niven przekonał stację radiową KMET z Los Angeles do dodania Great White do swojej playlisty, inne stacje z Los Angeles poszły w ich ślady. Zespół stał się toastem wciąż rozwijającej się sceny hair metalowej za podobnie myślące zespoły, takie jak Whitesnake, Token i solowy zespół Davida Lee Rotha.
Podpisując kontrakt z Capitol/EMI, zespół nabrał rozpędu i sprzedaży dzięki albumowi „Once Bitten” z 1987 roku (z takimi singlami jak „Rock Me” i „Save Your Love”) oraz studyjnej kontynuacji „Two Shy”. 1989), na którym znalazły się charakterystyczne hity Great White, takie jak „The Angel Song” i „Once Bitten, Twice Shy”. Na początku lat 90. chwała hair metalu ustąpiła miejsca Nirvanie, Pearl Jam i grunge’owi. Great White opuścił Capital dla takich wytwórni jak Zoo. W 2000 roku Kendall ogłosił odejście z Great White. Po rozpadzie Kendalla kilku członków całkowicie opuściło zespół. Po krótkim podpisaniu kontraktu z Columbia Records w 2001 roku zmarł ojciec Russella, a piosenkarz rozwiązał to, co pozostało z Great White.
Chociaż Russell nagrał kilka szybkich albumów solowych, takich jak „Shelter Me” (1996) i „For You” (2002), piosenkarz i gitarzysta Kendall zreformował swój zespół pod nazwą Jack Russell’s Great White. W 2003 roku wszystkie ich marzenia o ponownym sukcesie zostały odłożone na później. Podczas występu w klubie nocnym Station wybuchł pożar, gdy iskry z materiałów pirotechnicznych zespołu spowodowały zapalenie niezatwierdzonej piankowej izolacji akustycznej zainstalowanej na ścianach i suficie otaczającym scenę. Po tej tragedii w 2008 roku firma Jack Russell Turing Inc. Zgodziła się zapłacić 1 milion dolarów ocalałym i krewnym ofiar.
Od tego czasu odbyło się kilka zjazdów Great White, w tym Russell, Kendall i nowy album zespołu „Rising” od 2006 do 2009 roku. Jednak w 2010 roku Russell musiał przejść operację perforacji jelita; Podczas rekonwalescencji zastąpiło go kilku piosenkarzy, takich jak Johnny Lane z Warrant i Terry Ailes z XYZ. Stamtąd, począwszy od 2012 roku, Russell odtworzył Great White Jacka Russella – tylko tym razem, myląc go z Great White Kendalla, co doprowadziło do ugody sądu federalnego z 2013 roku, na mocy której Russell przeniósł swoje prawa do nazwy „Great White”. Kendall i spółka.
Oprócz kontynuowania gry na żywo aż do przejścia na emeryturę w 2024 r., Russell napisał swoją autobiografię „The True Tale of Mista Bone”, na której nagrał takie single, jak „Hard Hobbit” z 2014 r. i „He Saw It Comein’” z 2017 r. z albumu Great White Jacka Russella debiutancka płyta. : A Rock + Roll Narrative” z autorem KL Doty, premiera latem 2024 roku.
Według jego Instagrama „Jack Russell odszedł spokojnie w obecności swojej żony Heather Ann Russell, syna Matthew Hucko, kuzynki Naomi Brashers Barber oraz drogich przyjaciół Billy’ego i Cheryl Pavelczyków”.
Russell pozostawił żonę, Heather Ann Kramer. Oboje pobrali się w 2011 roku. Publiczny pomnik zostanie ogłoszony w późniejszym terminie.
„Zły introwertyk. Fan mediów społecznościowych. Irytująco skromny myśliciel. Miłośnik kawy. Ekspert od alkoholu. Internetowy geek”.