Badacze przeceniają swoje praktyki etyczne

streszczenie: Nowe badanie wskazuje na znaczne przeszacowanie wśród badaczy ich zaangażowania w dobre praktyki badawcze w porównaniu z ich rówieśnikami. Badanie, w którym wzięło udział ponad 11 000 szwedzkich badaczy, ujawniło powszechne przekonanie o własnej wyższości moralnej, nie tylko na poziomie indywidualnym, ale także na całym obszarze badań.

Ta tendencja do samooceny, szczególnie widoczna w badaniach medycznych, uwypukla potencjalną ślepą plamkę w rozpoznawaniu niedociągnięć etycznych i budzi obawy co do współpracy międzybranżowej. Wyniki wskazują na potrzebę zwiększenia samoświadomości i czujności moralnej w środowisku naukowym.

Kluczowe fakty:

1. Ponad 55% badaczy uważa, że ​​stosuje dobre praktyki równie dobrze lub lepiej niż ich rówieśnicy, co jest statystycznie mało prawdopodobne.
2. Prawie 63% ocenia standardy etyczne w swoim obszarze badawczym jako wysokie lub wyższe niż w innych, przy czym medycyna wykazuje największe przeszacowanie.
3. W badaniu podkreślono tendencję człowieka do pozytywnego postrzegania siebie i swojej grupy, co może utrudniać obiektywną samoocenę i współpracę interdyscyplinarną.

źródło: Uniwersytet w Linköping

Przeciętny badacz uważa, że ​​lepiej niż jego koledzy przestrzega dobrych praktyk badawczych. Uważają także, że ich dziedzina badań lepiej niż inne dziedziny nauki przestrzega dobrych praktyk badawczych.

Tak wykazało nowe badanie przeprowadzone przez naukowców z Uniwersytetu Linköping w Szwecji. Zdaniem badaczy z Linkoping odkrycie wskazuje na ryzyko, że dana osoba nie będzie w stanie dostrzec własnych wad.

„Punktem wyjścia projektu jest to, że w świecie nauki panuje minikryzys. W wielu badaniach wykryto niewłaściwe postępowanie badawcze lub trudności w replikowaniu wyników badań. Wiarygodność została poddana w wątpliwość” – mówi Gustav Tinghaug, profesor ds. ekonomii na Wydziale Zarządzania i Inżynierii.

We współpracy z badaczką ze stopniem doktora Leną Koppel i doktorantką Amandą Lindqvist rozesłał kwestionariusz do ponad 33 000 szwedzkich badaczy. Pytania opierały się na zasadach Szwedzkiej Rady ds. Badań Naukowych dotyczących dobrej praktyki badawczej. Na przykład badacze powinni zawsze mówić prawdę o swoich badaniach i zawsze otwarcie przedstawiać podstawy, metody i wyniki badania.

Uczestnicy zostali poproszeni o odpowiedź na dwa pytania: W jakim stopniu, Twoim zdaniem, stosujesz dobre praktyki badawcze w porównaniu do swoich kolegów zajmujących się tą samą dziedziną badań? W jakim stopniu, Twoim zdaniem, Twoja dziedzina badań jest zgodna z dobrymi praktykami badawczymi w porównaniu z innymi dziedzinami badań?

Ankieta została rozesłana do wszystkich badaczy i doktorantów pracujących na szwedzkich uniwersytetach. Otrzymano ponad 11 000 odpowiedzi. Odpowiedzi należało udzielać na siedmiopunktowej skali, gdzie wynik cztery oznaczał „tak samo jak przeciętnie”.

Wyniki badania zostały właśnie opublikowane w czasopiśmie Raporty naukowe.

„Okazuje się, że prawie wszyscy badacze uważają się za dobrych lub lepszych od przeciętnych, co jest statystycznie niemożliwe” – mówi Gustav Tinghaug. „Gdyby każdy mógł spojrzeć na siebie obiektywnie, można by oczekiwać równego podziału wokół średniej”.

Większość z nich – 55% – stwierdziła, że ​​równie dobrze jak większość innych przestrzega dobrych praktyk badawczych. 44% uważało, że są lepsi. Tylko 1% uważało, że są gorsze. Jeśli chodzi o praktyki w ich obszarze badawczym, 63% stwierdziło, że są one tak samo dobre jak większość innych, 29% stwierdziło, że są lepsze, a 8% stwierdziło, że są gorsze.

We wszystkich obszarach badań wykazano podobne przeszacowania ich trafności, chociaż efekt był większy w przypadku badaczy medycyny.

Według badaczy z Linköping wyniki pokazują, że badacze jako grupa często przeceniają swoje własne etyczne zachowanie. To przeszacowanie rozciąga się także na dziedzinę ich badań w ogóle. Błędy rzadko mają rażący charakter, ale częściej dotyczą codziennych procedur, sposobu udostępniania wyników i raportowania danych.

„Małych błędów może być coraz więcej i stać się poważniejszymi” – mówi Amanda Lindqvist.

Oprócz ryzyka bycia ślepym na własne niedociągnięcia etyczne, do polaryzacji w świecie badań może przyczynić się także przekonanie, że we własnym obszarze badawczym jest lepiej pod względem etyki badań niż inne. Według badaczy z Linkoping komplikuje to interdyscyplinarną współpracę między dziedzinami badawczymi.

Oczywiście nie można całkowicie wykluczyć, że zareagowałaby większość badaczy charakteryzujących się wysokim poziomem etyki, jednak zdaniem badaczy jest mało prawdopodobne, aby miało to wpływ na sposób, w jaki badacze postrzegają swoją dziedzinę badań.

Zasadniczo badanie pokazuje, że badacze nie są odporni na procesy psychologiczne, które wpływają na wszystkich ludzi, a mianowicie na naszą tendencję do wierzenia w siebie jak najlepiej i interpretowania tego, co jest niezgodne z naszym obrazem siebie.

„Każdego dnia badacze stają przed dylematem: czy powinienem robić to, co przynosi mi korzyść, czy też powinienem robić to, co przynosi korzyści nauce. W takim świecie ważne jest, aby zawsze patrzeć na siebie w lustrze i kalibrować swój własny kompas etyki badawczej” – mówi Gustav Tinghaug: „Przez ciebie”.

Informacje o badaniach neuroetycznych

autor: Jonasa Roslunda
źródło: Uniwersytet w Linköping
Komunikacja: Jonas Roslund – Uniwersytet w Linköping
zdjęcie: Zdjęcie przypisane Neuroscience News

Oryginalne wyszukiwanie: Otwarty dostęp.
„Ograniczona etyka badań: Naukowcy oceniają siebie i swoją dziedzinę jako lepsi od innych w przestrzeganiu dobrych praktyk badawczych„Przez Gustava Tinhaugha i in. Raporty naukowe

podsumowanie

Ograniczona etyka badań: Naukowcy oceniają siebie i swoją dziedzinę jako lepsi od innych w przestrzeganiu dobrych praktyk badawczych

Ograniczona moralność odnosi się do ograniczonej zdolności ludzi do konsekwentnego działania zgodnie ze swoimi standardami moralnymi. Poniżej przedstawiamy wyniki zakrojonej na szeroką skalę, zarejestrowanej wcześniej ankiety przeprowadzonej wśród badaczy w Szwecji (n=11 050), które sugerują, że badacze również postępują w sposób bezgraniczny etyczny.

W szczególności badacze ocenili siebie jako średnio lepszych od innych badaczy w swojej dziedzinie pod względem przestrzegania dobrych praktyk badawczych oraz ocenili badaczy w swojej dziedzinie jako lepszych od badaczy innych dziedzin w przestrzeganiu dobrych praktyk badawczych.

Efekty te były stabilne we wszystkich dziedzinach akademickich, ale były najsilniejsze wśród badaczy nauk medycznych.

Podsumowując, nasze odkrycia wskazują na nasilenie się obłudnych przekonań wśród badaczy i dyscyplin badawczych w odniesieniu do etyki badań, co może przyczyniać się do polaryzacji akademickiej i etycznych martwych punktów w zakresie stosowania przez siebie i współpracowników wątpliwych praktyk badawczych.