Bruno Fernandes zawsze był faworytem do zostania kapitanem Manchesteru United

Wszyscy wiedzą, jak ważne jest, aby Bruno Fernandes przejął stery Manchesteru United. Miał to wypisane na twarzy, kiedy dowiedział się, że po raz pierwszy założy opaskę.

Wiadomość została przekazana przez Ole Gunnara Solskjaera podczas konferencji prasowej przeprowadzonej przez Zoom w głębi pandemii Covid-19. Fernandes siedział obok Solskjaera, a jego twarz wypełniała mnóstwo zabawnych kadrów z kamery internetowej.

„Kapitan siedzi obok mnie” – powiedział znikąd Solskjaer. Bruno poprowadzi jutro drużynę.

Słysząc te słowa, Fernandes podniósł głowę, zwrócił się do Solskjaera, a następnie rozejrzał się po sali. Para uniesionych brwi i uśmiech zostały wysłane do osoby siedzącej przed nim.

„Nie spodziewałem się tego. Wiedziałem to w tym samym czasie co ja,” powiedział. – Oczywiście, to zaszczyt.

To była cudowna chwila – przezabawny, ale naprawdę przemyślany sposób na usłyszenie wiadomości ze strony Solskjaera – i znak wpływu, jaki Fernandes już wywarł na United, mimo że do jego kariery na Old Trafford został jeszcze mniej niż rok.

Dołączył w styczniu tego roku, nawet dwa tygodnie po tym, jak Solskjaer mianował Harry’ego Maguire’a swoim nowym kapitanem. Sam Maguire był zawodnikiem United tylko przez pięć miesięcy, zanim objął stanowisko, z którego został pozbawiony w zeszły weekend.

Rozczarowanie Maguire’a tą decyzją jest zrozumiałe, ale utrata miejsca startowego i zejście w dół tabeli nie powinno dziwić. Nieznana jest też tożsamość jego następcy.

Nie żeby Erik ten Hag nie miał wyboru. Podobnie jak w przypadku szerokiego grona kandydatów do tytułu Piłkarza Roku klubu pod koniec ubiegłego sezonu, liczba liderów w szatni United jest kolejną oznaką postępu poczynionego w ciągu ostatniego roku.

W innym momencie najnowszej historii United wybór Casemiro, Raphaela Varane’a, Luke’a Shawa czy Marcusa Rashforda był wyborem automatycznym. Wszyscy oni są wybitnymi postaciami w szatni i prawdopodobnie będą częścią grupy przywódczej wokół stałego kapitana.

Jednak prowadząc kolegów z drużyny we wszystkich startach, kiedy Maguire był poza grą w zeszłym sezonie, Fernandes zawsze był faworytem.

Decyzja wciąż musi zostać podjęta i zakomunikowana, a Ten Hag z Oslo dał jasno do zrozumienia podczas przedsezonowego tournée klubu, decyzja będzie należała do niego, a nie do zbiorowej decyzji z szatni.

Ten Hag nie poinformował graczy o swojej decyzji w środę przed odlotem do Stanów Zjednoczonych, po części dlatego, że niespodziewany powrót zespołu do treningów przedsezonowych oznaczał, że nie był w stanie zebrać wszystkich graczy w jednej grupie. Piłkarze United zostali poinformowani na spotkaniu zespołu rano pierwszego dnia w ich bazie w New Jersey.

Pomimo rozczarowania Maguire’a konieczna była zmiana. Każdy klub uznałby za nie do utrzymania na dłuższą metę niegrającego kapitana, a nawet w szatni United w zeszłym sezonie niepewność co do hierarchii drużyny czasami miała wpływ.

Na przykład niektórzy piłkarze niechętnie wygłaszają przemówienia w szatni, ponieważ nie chcą być postrzegani jako osłabiający Maguire’a.

Nawet próby organizowania wieczorów poza domem wiązały się z niezręcznością: czy to Maguire powinien organizować spotkanie, mimo że nie gra? A może inny gracz powinien społecznie uporządkować drużynę, mimo że nie był kapitanem?

Takie pytania wydają się trywialne – zwłaszcza poza angielskim futbolem, gdzie poziom ważności przywiązywany do tego, kto nosi opaskę, może wydawać się mętny lub wręcz dziwaczny.

Ale hierarchia szatni ma takie samo znaczenie jak szatnia. United nie jest jedynym klubem, który przywiązuje wagę do roli i ma dumną tradycję kapitanów. Daleko im do jedynego klubu z menadżerem, który w Ten Hag ceni sobie porządek, dyscyplinę i strukturę.

Ten Hag zwrócił się do Fernandeza, ponieważ nawet bez honoru, prestiżu, a czasem ciężaru kapitańskiej opaski, Portugalczyk reprezentował kulturę wysokich standardów, którą chciał wprowadzić.

Z punktu widzenia Ten Haga, wiedza Fernandesa na temat gry i jego siła jako komunikatora pomogły mu zostać de facto liderem Manchesteru United pod nieobecność Maguire’a w ciągu ostatniego sezonu. I chociaż nic nie było gwarantowane, dopóki decyzja nie została ujawniona graczom w czwartek, po drodze pojawiły się wskazówki.

W kwietniu zeszłego sezonu kontuzja zagroziła Fernandesowi graniem w Tottenham Hotspur, a jego śmierć, jedna z jego największych zalet jako zawodnika i kapitana, została nagle poddana w wątpliwość.

Jednak Fernandez chodził bardzo ostrożnie po Carrington bez pomocy kul i butów ochronnych dzień przed meczem. Pojechał z drużyną do północnego Londynu, zaczął i rozegrał pełne 90 minut, asystując Rashfordowi w remisie 2:2.

W swoich przedmeczowych rundach medialnych Ten Hag oświadczył, że jest zadowolony z determinacji Fernandeza do gry.

„Jest twardy, bierze na siebie odpowiedzialność, chce grać” – powiedział. „Cieszymy się, że go mamy, ponieważ jest dla nas wielkim graczem i ma duży wpływ na każdą grę. Jest naszym kapitanem, więc jesteśmy naprawdę szczęśliwi. „

To mógł być tylko niedyskretny komentarz, ale Ten Hag jeszcze bardziej mówił o zdolnościach przywódczych Fernandesa po końcowym gwizdku.

„Myślę, że to przykład, przez który musisz cierpieć, musisz zdecydować, czy chcesz się poświęcić, czy chcesz grać, czy nie, czy chcesz coś osiągnąć na tym poziomie” – powiedział. „Po raz kolejny pokazał tam, jakim jest wspaniałym przywódcą”.

Blaszana Wiedźma nigdy nie miała wątpliwości co do przydatności Fernandeza, nawet gdy inni go kwestionowali. Zwyczaj 28-latka, który nie tylko protestuje z sędziami, ale także z kolegami z drużyny, nie każdemu odpowiada. Napady frustracji stały się znakiem rozpoznawczym.

Po druzgocącej porażce 7:0 z Liverpoolem w marcu, Fernandes spotkał się z ostrą krytyką za to, co uważał za przejaw chamstwa. W komentarzu Gary Neville powiedział: „To nie był występ kapitana”. Ten Hag odrzucił pytania o to, czy nadaje się na przywódcę, jako szalone.

Zapytaj Fernandeza o jego styl przywództwa, a powie ci, że po prostu robi jedyną rzecz, którą może zrobić: być sobą.

„To coś, co przychodzi mi naturalnie” – powiedział. sportowiec ostatni rok. „To nie jest coś, co próbuję robić na treningu. Nawet w normalnym życiu staram się pomagać ludziom. Moja mama i tata dali mi do zrozumienia, że ​​jeśli możesz pomóc następnej osobie, zrób to. Jeśli to oznacza rozmowę, to mówię.”

W tym sensie nie powinno być obaw o wstawanie do talerza i nie ma ryzyka wystąpienia syndromu impostora. Fernandez po prostu musi dalej robić to, co robił, co zawsze robił. Powiedział: „Nie próbuję być liderem, jestem tym, kim jestem”.

Ta bezwzględna przewaga konkurencyjna na boisku może być tym, z czego znany jest Fernandes, ale towarzyszy jej odpowiedzialna i współczująca strona poza boiskiem, co potwierdzą osoby zaangażowane w pracę społeczną klubu za pośrednictwem Fundacji Manchester United.

Ze względu na swoje zobowiązania związane z Mistrzostwami Świata w ostatnie święta Bożego Narodzenia, gracze United nagrali wiadomości wideo z dziećmi spędzającymi okres świąteczny w szpitalu, zamiast odbywać zwykłe wizyty osobiste. Jednak Fernandez nie rozumiał, dlaczego i tak nie mogli pojechać po powrocie i podał swój numer osobisty personelowi zakładu, aby zmienić organizację podróży.

Ten entuzjazm dla szerszych aspektów bycia kapitanem United – coś, co Maguire zawsze okazywał – jest w równym stopniu częścią tej roli, co jego koledzy pionierzy z Old Trafford.

Ostatecznie Ten Hag chce zbudować zespół liderów wyposażonych w zwycięską mentalność, którą uważa za kluczową dla swojej wizji futbolu. Uważa, że ​​w Fernandez ma doskonałe wcielenie.

(Górne zdjęcie: Mark Atkins/Getty Images)