youtube
Teresa Taylor , perkusistka indie rockowego zespołu Butthole Surfers, która odegrała niewielką, ale pamiętną rolę w filmie z 1990 roku próżniak Jej byli koledzy z zespołu poinformowali, że „motywator” próbujący sprzedać niezwykłą pamiątkę po Madonnie zmarł w niedzielę na chorobę płuc.
Taylor, która czasami używała pseudonimu scenicznego Teresa Nervosa, „odeszła spokojnie w ten weekend po długiej walce z chorobą płuc”, napisała dziś na Twitterze Butthole Surfers. „Będziesz żył w naszych sercach na zawsze. RIP, drogi przyjacielu.”
Urodzona w Arlington w Teksasie Taylor grała na perkusji w swoim szkolnym zespole marszowym obok innego perkusisty Kinga Coffee. Po dołączeniu do zespołu rockowego z San Antonio Coffey zwerbował swojego przyjaciela Taylora, aby dołączył. Perkusiści występowali unisono, często stojąc, nadając zespołowi wczesne brzmienie i styl wizualny.
Taylor opuścił zespół w 1989 roku po ataku padaczki spowodowanej tętniakiem mózgu. W 1993 roku przeszła operację mózgu. Zespół stał się hitem numer 1 współczesnego rocka singlem „Paper” z 1996 roku i powrócił na kilka tras koncertowych w 2009 roku.
Poza karierą perkusisty, Taylor jest pamiętana z przyciągającego uwagę występu w przeboju Richarda Linklatera. próżniak, przedstawia postać uznawaną za „Pap Smear Pusher”, która próbuje sprzedać słoik zawierający, jak twierdzi, wymazy z papki należące do Madonny. Postać Taylora, ubrana w czarną koszulkę, okulary przeciwsłoneczne i czapkę z daszkiem, pojawiła się na plakacie filmu i opakowaniu domowego wideo.
W ustnej historii filmu z 2006 roku, opublikowanej na stronie internetowej Salonu, Taylor przypomniała sobie, że czuła się niepewnie co do swojego jedynego ważnego występu w filmie.
„Kiedy skończyłam swoją scenę, mniej więcej tydzień później, miałam coś w rodzaju załamania, w którym zdecydowałam, że mogłabym się upokorzyć publicznie, a nawet rozważałam pójście do ich domu i kupienie rolki” – wspomina, dodając, że ponownie rozważyła uświadomienie sobie , „Nie chciałem”. Na pokazie filmowym i nie wykonałem swojej części. Więc podpisałem.
„Nie jestem rozpoznawana” – powiedziała w 2006 roku. „Nikt nie rozpoznaje mojej twarzy, ale kiedy jestem w miejscu publicznym i coś robię, ludzie będą pytać:„ Czy jesteś laską próżniak? Ale zawsze dzieje się tak dlatego, że krzyczę i zachwycam się czymś”.
Żadne informacje nie były natychmiast dostępne na temat ocalałych.
„Guru Internetu. Przedsiębiorca. Znawca muzyki. Przyjazny ewangelista kawy”.