Czy widziałeś te czerwone plamy wokół Słońca podczas poniedziałkowego całkowitego zaćmienia słońca?
To są tzw Wybitność słoneczna. Chociaż wydają się być zrobione z ognia, w rzeczywistości są to eksplozje plazmy, gorącego gazu składającego się z naładowanego elektrycznie wodoru i helu, wydobywającego się na zewnątrz z powierzchni Słońca.
Naloty słoneczne przepływają wzdłuż pola magnetycznego generowanego przez Słońce i mogą utrzymywać się przez miesiące. Te protuberancje mogą rozciągać się w przestrzeń kosmiczną na odległość do 300 000 km, czyli mniej więcej na odległość między Ziemią a Księżycem – czyli w przybliżeniu 28 razy większa od średnicy naszej planety.
Jaka jest zatem różnica pomiędzy protuberancją a rozbłyskiem słonecznym, czyli CME?
Protuberancje powstają w oparciu o fotosferę słoneczną, czyli najniższy poziom atmosfery słonecznej, i nie są wyrzucane w przestrzeń kosmiczną.
NASA stwierdziła, że rozbłyski słoneczne to gigantyczne eksplozje promieni rentgenowskich i energii uwalniane ze Słońca w przestrzeń kosmiczną z prędkością światła. Poruszając się z taką prędkością, rozbłyski słoneczne mogą dotrzeć do Ziemi w ciągu około ośmiu minut, zakłócając pracę satelitów i komunikację w ziemskiej atmosferze.
Kontynuacja edukacji medycznej Są również wystrzeliwane w przestrzeń kosmiczną, ale są wolniejsze niż flary i poruszają się z prędkością około 5% prędkości światła, czyli około 9300 mil na sekundę. Przy tej prędkości dotarcie koronalnego wyrzutu do Ziemi może zająć od jednego do trzech dni.
Kiedy chmura CME naładowanych elektrycznie cząstek mija Ziemię, część z nich jest przyciągana do biegunów magnetycznych i wchodzi w interakcję z atomami i cząsteczkami w naszej atmosferze, powodując zorzę polarną na półkuli północnej i zorzę południową na półkuli południowej.
Protuberancje, które pozostają przyczepione do Słońca, nie mają żadnego wpływu na Ziemię.
„Amatorski przedsiębiorca. Profesjonalny ekspert od internetu. Człowiek zombie. Nieuleczalny badacz popkultury”.