W życiu jest krótka słoma, a pisanie o rolach Sensible Rishabh Pant jest jednym z tych krótkich do bani. Nie jestem niewdzięczny. Logiczne role Rishabha Panta wciąż są warte więcej niż, powiedzmy, wszystkie bardziej monotonne przejażdżki Sir Aleistera Cooka (mój laptop nie pozwala mi wpisać „rozrywkowe”). Role Rozsądnego Rishabha Panta są wciąż bardziej zabawne niż pełne kariery w wykonaniu… (Nie, nie wspomnę tutaj Dom Sibley, Azhar Ali, Chichwar Pujara, Dean Elgar, Craig Brathwaite, czy Jeffrey Bojkot).
Skończył z 146 na 111 piłkach, drugimi najszybszymi 100 piłkami przez Indianina w Anglii, z których oba niekoniecznie są faktami z rozsądnych inningów. I tak, zaczął role, odpychając pierwszą piłkę, którą napotkał od Jamesa Andersona. Napisał to w środku na singiel, być może najmniej logiczny, ale najzabawniejszy, jaki zobaczysz na przesłuchaniach w tym roku. Jego pierwszym ograniczeniem była kolejna szarża na Andersona i dowodzenie bezpośrednio za nim. Bez przeprosin — na subkontynencie indyjskim od najmłodszych lat uczono nas okazywania najwyższego szacunku starszym, a Pant nas tam zawiódł.
Och, próbował też zmiatać piłkę Bena Stokesa, ale się pomylił. Większość uderzających może wykazać się skruchą i zdwoić wysiłki, aby obronić następną piłkę; Pant próbował dosięgnąć piłki tak daleko, że nie osiągnąłby jej, gdyby używał Mohameda Irfana jako rakiety. Skończył to jednym strzałem, tą ciekawą mieszanką rąbania, tańca i cięcia, która przesunęła się przez punkt i wyglądała, jakby nigdy wcześniej nie zagrano żadnego strzału. Joe Root mówił o przepisaniu podręcznika treningowego po odwróceniu kilku szóstek kilka tygodni temu: Tymczasem Pant wydaje nowy podręcznik za każdym razem, gdy wychodzi na rakietę.
Przyszedł Jack Leach, który biorąc pod uwagę swój rekord w meczu z Pantem przed tym testem – 88 przebiegów z 59 piłek – był znakiem, że nawet Anglia uważała te rundy za nieco logiczne. odpowiednio cztery, cztery, sześć; łącznie 59 przebiegów 32 piłki; Między ładunkiem a strychem, na którym spodnie leżały płasko na plecach; Również pomiędzy tymi dwoma, sześć z jedną ręką oderwaną od rączki kosztowało więcej niż 22. W tym czasie Anglia cofnął się i odłożył człowieka, a on nadal uderzał ich szóstkami. Ale, mam na myśli, dać czterolatkowi puszkę napoju gazowanego o 20:00 w nocy, żeby zobaczyć, jak rozsądne to pozostawi?
Ale kiedy uderzył 50 z tym skromnym klipsem swoich ud, który wyglądał, jakby mógł wnieść jeden klip, potem dwa, ponieważ jest to tak dobrze zgrane, ale potem gracz wyciąga się w głębokiej nodze, żeby się zatrzymać i nie może, ponieważ jest to zgrane w czasie tak dobrze, to też było dobre dopasowanie. To był rozsądny strzał, bez dodatków, bez zabawy. Nawet na prawie biegowej trasie, lata 50-te były jak tutaj, weź tę gitarę Les Paul, ten wzmacniacz Marshala i zmniejsz głośność do jednego, kiedy dobrze się opłaca?
Przysięgam, że tak było, sapiesz. Wybieranie jego walk, wybieranie jego obszarów, wybieranie jego strzałów (no cóż, nie cały czas), bieganie z zapałem, nie zapominając o łatwych ścieżkach, wszystko, co możesz zmienić. Pomiędzy porodami odchodził z nietoperzem na lewym ramieniu i według niektórych mógł nosić go jak topór, ale w rzeczywistości bardziej sensowne było myślenie o nim jako niosącym klatkę piersiową. przy zmniejszeniu głośności.
Zajęło mu cztery strzały, aby zdobyć od 92 do 100, podczas gdy w rzeczywistości jest jedynym pałkarzem w świecie krykieta, który pewnego dnia mógł trafić ósemkę. A kiedy dotarł do stulecia, wrócił na chwilę, jakby był Stevem Wowem, wysilając się jak bieganie najważniejszej rzeczy na świecie, a nie jak ten, który wyszedł w latach 90. pięć razy. Procenty były krykieta.
Nawet po herbacie, gdy liczby mówią nam, że nie był to rozsądny Rishabh Pant, ale czysty Rishabh Pant (miał 53 z 52 w herbacie, a następnie zdobył 93 z 59), Pant nie robił rzeczy z Pant. Zdekonstruował Matthew Pottsa w sposób, który był zdecydowanie grzeczny: stojący kaptur i wentylator, dwa sprytne cięcia na plecach, kilka dobrze wychowanych podciągnięć i bicz przez środek. Nie podjęto żadnego ryzyka, nie było nic nieistotnego w żadnym z tych uderzeń, a mimo to pojawiło się sześć limitów w 17 piłkach i najlepszy polski zawodnik w Anglii tego lata.
Kiedy Joe Root rzucił mu strażnika i pociągnął go do czterech, Root był tym, który nie był zdrowy na umyśle. Pant zagrał najbardziej logiczny strzał, jaki mógł zrobić. I o to chodzi, na krótko zanim wyszedł, zdałem sobie sprawę, że to wcale nie była krótka słoma. Rozsądne spodnie nie są zdrowe dla innych.
Osman Sami El Din Starszy redaktor w ESPNcricinfo
„Skłonny do napadów apatii. Pasjonat kawy. Komunikator. Rozrabiaka. Baconaholic. Wielokrotnie nagradzany introwertyk”.