Szczątki „największego na świecie jurajskiego pterozaura” odkryto w Szkocji | dinozaury

Być może jest dziś najbardziej znana ze swoich wydr i maskonurów, ale 170 milionów lat temu Isle of Skye była domem dla ogromnych gadów o rozpiętości skrzydeł większej niż łóżko królewskie, odkryli naukowcy.

łowcy skamieniałości w Szkocja Mówią, że odzyskali szczątki największego na świecie jurajskiego pterozaura, dodając, że stworzenie – znane nieformalnie jako pterodaktyl – również szczyciło się ostrymi zębami do odejmowania i łapania ryb.

Z rozpiętością skrzydeł około 2,5 metra lub większą – mniej więcej wielkości największych dzisiejszych ptaków latających, takich jak albatros wędrowny – stworzenie rzuca nowe światło na ewolucję pterozaurów, ponieważ sądzono, że osiągnęły ten rozmiar dopiero około 25 milionów lata później.

„Kiedy ta istota żyła około 170 milionów lat temu, była największym zwierzęciem, jakie kiedykolwiek latało, przynajmniej o tym wiemy” – powiedział profesor Steve Brusatte, współautor badań z Uniwersytetu w Edynburgu.

„Naprawdę cofnęliśmy ewolucję dużych pterozaurów w czasie” – powiedział.

Brusatte dodał poprzednie odkrycia, że ​​pterozaury nie rosły znacznie większe niż około 1,6-1,8 metra w rozpiętości skrzydeł w okresie jurajskim, ale osiągnęły znacznie większe rozmiary w okresie kredowym.

„Były pterozaury żyjące pod koniec kredy, kiedy zderzyła się asteroida wielkości samolotów myśliwskich”, powiedział Brusatte, odnosząc się do masowego wyginięcia 66 milionów lat temu, które zgładziło nieptasie dinozaury, pterozaury i niezliczone inne stworzenia.

Ostatnie odkrycie rodzi pytania dotyczące idei, że konkurencja z ptakami mogła początkowo napędzać wzrost rozmiarów pterozaurów.

Około tej daty z dinozaurów wyewoluowały ptaki [pterosaur] Brusatte powiedział, choć dodał, że ptaki mogły wywierać na nie presję ewolucyjną, aby urosły.

To nie pierwszy raz, kiedy pterozaury zostały odkryte w Wielkiej Brytanii – paleontolog Mary Anning odkryła, jak się je nazywa Jej „Latający smok” w 1828 r..

Brusatte powiedział, że nowe odkrycie, nazwane Drodzy Sgiathanach Oznacza to zarówno „skrzydlaty gad”, jak i „gad Skye” w gaelickim szkockim i jest godne uwagi ze względu na kompletność skamieniałości.

„Prawdopodobnie jest gotowy w około 70%, co jest naprawdę fajne dla pterozaurów, ponieważ te rzeczy są naprawdę trudne do skalowania” – powiedział, zauważając, że ściany wielu kości nie są grubsze niż kartka papieru.

Analiza kości wykazała, że ​​zwierzę było co najwyżej dorastające i wciąż rosło, powiedział Brusatte, dodając, że jego rozpiętość skrzydeł w dorosłym osobniku może przekraczać trzy metry.

Zespół wykonał również skany czaszki pterozaura, co pozwoliło zbudować cyfrowy model mózgu. Wyniki wykazały, że zwierzę miało bardzo duże płaty wzrokowe, co wskazuje na bardzo dobry wzrok.

Pisanie w magazynie aktualna biologiaBrusatte i jego koledzy donoszą, jak skamieniałości, ujawnione w Narodowym Muzeum Szkocji, zostały odkryte przez doktorantkę Amelię Penny, która zauważyła czaszkę stworzenia podczas badań terenowych na wyspie Skye w 2017 roku.

„To nie wyglądało jak nic innego, co widziałam” – powiedziała Guardianowi.

Dodała: „Dorastałam, chodząc do Muzeum Historii Naturalnej w Londynie i czytając o odkryciach skamieniałości Mary Anning na wybrzeżu jurajskim – co z pewnością wpłynęło na moją decyzję o zostaniu paleontologiem”. „Ale znalezienie nowego gada jurajskiego, a zwłaszcza skamieniałości o takim znaczeniu, nie jest czymś, czego śmiałbym się spodziewać”.

Dr David Unwin, ekspert od pterozaurów z University of Leicester, który nie był zaangażowany w badania, powiedział, że kontrowersyjne jest to, czy nowo odkryte stworzenie było największym w swoim czasie, zauważając, że niektóre fragmentaryczne kości z innych skamielin już wskazywały na ten sam rozmiar. Pterozaury w połowie okresu jurajskiego.

Powiedział jednak, że znalezisko jest znaczące, ponieważ skamieniałości z tamtych czasów są rzadkie, podczas gdy kompletne szczątki pterozaurów są bardzo nieliczne.

„To nowe odkrycie pozwoli nam wrócić do starożytnych kolekcji i lepiej zrozumieć, co tam mamy” – powiedział. „To duży element układanki w naszej ewolucyjnej historii pterozaurów”.