Sylera Collingwoody’ego Jest to skaczący pająk, który nosi płaszcz w żywym kolorze niebieskim, metalicznym, pomarańczowym, a czasem czerwonym. Robi też wrażenie, naśladując ruchy różnych gatunków mrówek.
Skaczący pająk nie naśladuje mrówek, aby zwrócić na siebie uwagę — wręcz przeciwnie. Mrówki są agresywnie terytorialne i są znane światu owadów ze swoich śmiercionośnych szczęk i użycia zatruć i inne strategie obronne. Setki gatunków pająków imitacja mrówki Unikać narażenia zjadane przez drapieżniki.
Ale kolorowy S. collingwoodi robi coś wyjątkowego wśród naśladowców. Naukowcy odkryli, że skaczący pająk naśladuje niektóre cechy kilku gatunków mrówek w swoim środowisku. Patrząc na mrówki – ale nie na mimikę doskonałą – powstaje coś, co naukowcy nazywają mimikrą niedoskonałą. Ale ta wada wystarczy, aby oszukać jednego z najniebezpieczniejszych drapieżników skaczącego pająka.
Naukowcy odkryli również, że pająki mogą znaleźć inną warstwę ochronną, wtapiając się w podobnie jasną roślinę w swoim środowisku. the Wyniki zostały opublikowane Środa w iScience.
Wiele gatunków próbuje odstraszyć drapieżnika.doskonała imitacja Ponieważ w teorii prawie identyczny wygląd czegoś przerażającego zwiększyłby szanse na przeżycie.
„Większość badań mimikry pająków koncentrowała się na mimice doskonałej” powiedział Hua Zeng, behawiorysta z Uniwersytetu Pekińskiego w Chinach i autor badania. „Jednak istnieje również wiele niedoskonałych naśladowców, które warto zbadać pod kątem ich znaczenia ekologicznego”.
W terenie dr Zeng i jego współpracownicy zauważyli, że S. collingwoody wykazywał wzorce chodzenia podobne do mrówek. Pająki czasami trzymają nawet swoją pierwszą parę nóg w taki sposób, że wygląda to tak, jakby mrówka chwytała swoje czułki.
Naukowcy wysunęli teorię, że S. collingwoodi może przejąć ruchy więcej niż jednego gatunku mrówek, dając sobie więcej taktyk, aby chronić się przed drapieżnikami. Wei Chang, inny autor badania i biolog ewolucyjny, również z Uniwersytetu Pekińskiego. Skaczący pająk może w ten sposób rozszerzyć swoje siedlisko.
Aby przetestować ten pomysł, naukowcy zebrali S. collingwoodi, niemimetycznego pająka skaczącego i pięć gatunków mrówek z miejsc na wyspie Hainan w południowych Chinach. Po powrocie do laboratorium porównali sposób poruszania się mrówek i pająków i odkryli, że S. collingwoodi nie tylko wykazywał fałszywe czułki i chwiał się odwłokiem jak mrówka, ale także wykazywał podobny chód, wzorzec ruchu i szybkość jak wiele mrówek. Jak poszło. Żaden inny pająk nie wykazywał tych podobieństw.
Następnie naukowcy przetestowali proponowaną niedoskonałą symulację S. collingwoodi z dwoma jego drapieżnikami: modliszką i innym skaczącym pająkiem, Portia labiata. Dla modliszki oba pająki były uczciwą zwierzyną. Ale drapieżny pająk unikał S. collingwoodi i atakował tylko pająka nienaśladującego, co naukowcy zinterpretowali jako znak, że mimika mrówki działa w niektórych przypadkach.
Wykazali również, że drapieżnik P. labiata zaatakowałby zakażonego S. collingwoody, który nie był w stanie naśladować mrówki. Ale w tym przypadku istnieje alternatywne wyjaśnienie. Być może, powiedziała Jimena Nelson na Uniwersytecie Canterbury w Nowej ZelandiiPredator S. collingwoodi, który nie brał udziału w badaniu, konkretnie sklasyfikował niepełnosprawne zwierzęta jako: wrażliwe i prawdopodobnie łatwiejsze ofiary.
Oprócz lepszego zrozumienia samej niedoskonałej tradycji, taka praca jest ważna dla zachowania Marta Skowron-Volponi, biolog z Uniwersytetu we Florencji we Włoszech, którzy nie byli zaangażowani w badania.
„Ważne jest badanie interakcji między gatunkami, aby zrozumieć, jak funkcjonują całe ekosystemy” – powiedział dr Skowron-Volponi. „Aby chronić zagrożony gatunek ofiary, musimy chronić wszystko, co jest z nim związane – drapieżnika, model i siedlisko, w którym występuje”.
„Amatorski przedsiębiorca. Profesjonalny ekspert od internetu. Człowiek zombie. Nieuleczalny badacz popkultury”.