„Uważam to za dzieło fanów”

Nancy Dillon

W środę Kat Von D jako świadek w kalifornijskim procesie o naruszenie praw autorskich powiedziała ławnikom, że narysowała tysiące tatuaży na podstawie zdjęć i nigdy nie starała się o zawarcie umowy licencyjnej, ponieważ uważała tę praktykę za „sztukę fanów”.

Artysta, który zasłynął w reality show Miami atramentu I Atrament z Los Angeles Została pozwana za naruszenie praw autorskich przez fotografa, który twierdzi, że nielegalnie odtworzyła jego „kultowe” zdjęcie legendy jazzu Milesa Davisa z 1989 r., zarówno według projektu, który podpisała na ramieniu przyjaciela w 2017 r., jak i w różnych formach. Posty w mediach społecznościowych przedstawiające tatuaże.

Zeznając jako czwarty świadek w procesie toczącym się przed sądem federalnym w centrum Los Angeles, Von D powiedziała ławnikom, że wiele lat temu przestała pobierać opłaty za tatuaże i bezpłatnie podarowała tatuaż Milesa Davisa swojemu przyjacielowi Blake’owi Farmerowi. Powiedziała, że ​​Farmer, reżyser oświetlenia, który współpracował z nią przy sesjach zdjęciowych dla jej poprzedniej linii kosmetyków, był wielkim fanem Davisa i dostarczył jej kopię zdjęcia referencyjnego, którego użyła. Stwierdzono, że obraz w niskiej rozdzielczości nie zawierał znaku wodnego identyfikującego go jako dzieło chronione prawem autorskim należące do powoda Jeffreya Siedlika.

Von D upierała się, że „nigdy” nie uzyskała licencji na wykorzystanie obrazu jako punktu odniesienia przy tworzeniu tatuażu. Powiedziała, że ​​nie słyszała, aby ktokolwiek z jej rówieśników tak robił. „Nikt nigdy nie pyta o pozwolenie” – zeznała pod przysięgą. Z własnego doświadczenia powiedziała, że ​​fotografowie, którzy widzą jej tatuaże, uważają za „komplement”, gdy ktoś zdecyduje się „wyrzeźbić” kopię swojej pracy „na stałe na swojej skórze”. Von D stwierdziła, że ​​nie uważa tego za naruszenie praw autorskich.

„Zdajesz sobie sprawę, że czasopisma, zanim będą mogły wykorzystać zdjęcie, muszą zachować należytą staranność. Nie mogą po prostu wykorzystać jednego bez pozwolenia, prawda?” – zapytał prawnik Sedlika, Robert Allen.

„Tak, ale myślę, że jest różnica między (tatuowaniem) a sprzedażą masowo produkowanego produktu lub magazynu – sprzedażą tysięcy egzemplarzy w oparciu o czyjąś grafikę” – odpowiedział Von D. „Dosłownie tatuuję mojemu chłopakowi jego ulubionego trębacza, bo to wiele dla niego znaczy. Nie zarobiłam na tym żadnych pieniędzy. Nie produkuję niczego masowo. Myślę, że jest duża różnica. To dzieło fanów. Uważam to za dzieło fanów. Myślę więc, że to coś innego niż firma wykorzystująca artystę. Ja tym nie robię.

Allen wypróbował inną taktykę, pytając, czy Von D czułaby się komfortowo, korzystając z pracy źródłowej należącej do jednego z jej rówieśników. „Czy możesz skopiować projekt tatuażu innego artysty?” Spytał.

„Absolutnie. I widziałem, jak ludzie to robią przez cały czas.” Jak różaniec Nicole Richie na kostce, krucyfiks Britney Spears na brzuchu… Opaska na ramię Pam Anderson. To są wszystkie słynne tatuaże gwiazd, których pragnie wiele osób. Składają wyrazy szacunku. To dzieło fanów. To jest tatuaż”. Von D powiedziała, że ​​nawet gdyby próbowała, nigdy nie byłaby w stanie idealnie odtworzyć obrazu w tatuażu. Tatuatorka powiedziała, że ​​nie próbuje. „Sam tylko robię pokaz”.

Allen była mentorką Von D poprzez serię postów na jej kontach w mediach społecznościowych, w których promowała przedsięwzięcia biznesowe, w tym linię kosmetyków, książki i projekty obuwia. Jurorzy będą musieli zdecydować, czy posty Von D na temat tatuaży Davis, które zostały udostępnione na tych samych kontach w mediach społecznościowych, zostały wykorzystane do ugruntowania jej marki i wspierania jej interesów gospodarczych.

„Nie postrzegam tego jako reklamy” – stwierdziła o poście z września 2022 r. na temat publikowanej przez siebie książki dla dzieci. „Ty i ja nie możemy się zgodzić co do tego, czym według nas jest reklama”.

Sedlik był pierwszym świadkiem w procesie, który rozpoczął się we wtorek. Powiedział jurorom, że zaplanowanie sesji zdjęciowej zajęło mu trzy lata i ostatecznie stworzył obraz, który był centrum sporu. Sedlik powiedział, że odwiedził Davisa w jego domu w Malibu i od podstaw zbudował na podwórku prowizoryczne studio fotograficzne, używając aluminiowych ram i płótna żaglowego. Powiedział, że sam ułożył palce Davisa w taki sposób, że wydawał dźwięk „szszsz”.

„Wiedziałem, że gra cicho, aby publiczność skłoniła się i cieszyła każdą nutą” – Sedlik powiedział we wtorek jury, wyjaśniając, w jaki sposób doszedł do tego gestu. „Również wszedł i włożył palce w ten łuk, aby przedstawić banknot” – powiedział, dodając: „Budowałem w nim rzeczy podprogowe”.

Sedlik, zawodowy fotograf i adiunkt na uniwersytecie, powiedział, że większość swojego życia utrzymuje z licencjonowania swojej twórczości. Powiedział, że aktywnie opowiada się przeciwko naruszaniu praw autorskich i skontaktował się z Von D, gdy w 2018 r. jego posty w mediach społecznościowych przykuły jego uwagę. Kiedy nie otrzymał żadnej odpowiedzi, Sedlik powiedział, że złożył pozew w lutym 2021 r.

W swoim środowym zeznaniu Von Dee stwierdziła, że ​​wykorzystała zdjęcie Sedlec jedynie jako punkt wyjścia. Przyznała, że ​​umieściła go na lightboxie, zrobiła z niego szablon i przeniosła go na ramię rolnika w celu „mapowania”. Następnie „ręcznie” wykonała całe cieniowanie, przekształcając pracę w coś nowego – mówi.

„Stworzyłam wokół niego teksturę i ruch, których nie było na oryginalnym obrazie” – zeznała, wyjaśniając, że zainspirowała ją także okładka studyjnego albumu Davisa z 1969 roku. Suka, napój. „Próbowałem wydobyć to z okładki albumu, oddać trochę tego ruchu”. Zgodziła się, że układ palców, postawa i perspektywa jej tatuażu odzwierciedlają wizerunek Sedlec, ale stwierdziła, że ​​jej cieniowanie dodało nowych cieni i świateł. „Stworzyłam własną interpretację oświetlenia. Nie jestem kserokopiarką” – zażartowała.

„Uważam, że Twoje tatuaże są doskonałe, ale nie po to tu jesteśmy” – powiedział prawnik Sedlika.

Von D wielokrotnie nawiązywała do okładki albumu Davis, mówiąc jurorom, że jej plan z Farmerem polegał na przekształceniu początkowego obrazu w większy tatuaż. „Zamiast odtwarzać włosy takie, jak na zdjęciu, stworzyłam własną wersję, w której wyglądały jak dym i negatywna przestrzeń. To miało prowadzić do powstania grafiki do albumu” – powiedziała na stanowisku świadka.

Kiedy Aline von D została ponownie oskarżona o nielegalne kopiowanie obrazu, odpowiedziała. „Dokonałam mojej interpretacji zdjęcia, z moimi modyfikacjami” – upierała się. „Linia włosów jest inna, ponieważ jest to moja interpretacja opowiadania historii tego artysty, który tak wiele dla (Farmera) znaczył”. Wykorzystywałem dzieła sztuki, które go zainspirowały. Tatuaże to także opowiadanie historii, podobnie jak fotografia.

W swojej skardze Sedlik oświadczył, że zasługuje na kwotę do 150 000 dolarów plus koszty prawne. Sędziowie rozpatrujący sprawę będą musieli zdecydować, czy kopiowanie Von D jest chronione w ramach doktryny „dozwolonego użytku”, która pozwala na ograniczone wykorzystanie materiałów chronionych prawem autorskim bez pozwolenia. Artystyczne przedstawienie dzieła chronionego prawem autorskim może być chronione na mocy dozwolonego użytku, jeśli „przekształca” dzieło w coś nowego, na przykład parodię, krytykę lub reportaż prasowy. Zasada ta była przedmiotem kontrowersyjnej decyzji Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych w zeszłym roku, która została w dużej mierze zinterpretowana jako edykt utrudniający udowodnienie dozwolonego użytku. W tej decyzji sędziowie orzekł, że obraz Andy'ego Warhola przedstawiający supergwiazdę muzyka Prince'a narusza prawa autorskie do fotografii Lynn Goldsmith, na której został oparty. W następstwie orzeczenia Warhola sędzia prowadzący sprawę Sedlec zezwolił na dalsze rozpatrywanie zastrzeżeń Von D i roszczeń dotyczących dozwolonego użytku.

W środę Sedlik i jego prawnicy złożyli apelację. Oczekuje się, że zeznania zostaną wznowione w czwartek, a mowy końcowe zostaną wstępnie zaplanowane na piątek.