Zapomniana rasistowska historia czerwonego homara

Nowy Jork
CNN
—

Społeczności w całym kraju tracą na ciastkach Cheddar Bay i owocach morza typu „jesz, ile chcesz” Czerwony zmartwiony homar Zamkniętych zostanie około 100 amerykańskich restauracji, w tym aż 135 dodatkowych zamknięć Zbliża się.

Jednak zdaniem historyków, klientów i byłych dyrektorów Red Lobster upadek Red Lobster oznacza szczególną stratę dla wielu Black Dinerów, którzy stworzyli lojalną bazę dla marki i nadal mają większą część klientów niż inne główne sieci restauracji.

„Red Lobster zdobywa czarnych klientów. Nie odwrócił się od tej bazy klientów, jak zrobiły to niektóre marki” – powiedział CNN Clarence Otis Jr., były dyrektor generalny Darden Restaurants w latach 2004–2014, kiedy firma nadal była właścicielem sieci. .

Po tym, jak Otis został dyrektorem generalnym, felietonista Sacramento Observer, Mardio Cannon, napisał, że „właściwe” było to, że Red Lobster miał czarnego dyrektora generalnego, ponieważ „jeśli jest jakakolwiek restauracja w Ameryce, którą uwielbia większość Afroamerykanów, to jest to Red Lobster”.

W prezentacji dla inwestorów z 2015 r. firma Red Lobster stwierdziła, że ​​16% klientów to osoby rasy czarnej, czyli o dwa punkty procentowe więcej niż odsetek osób rasy czarnej w populacji USA. Red Lobster nie odpowiedział na prośbę CNN o komentarz na temat aktualnej sytuacji demograficznej klientów.

Sieć zatrudniała czarnych pracowników i obsługiwała czarnych gości od jej początków na Południu pod koniec lat 60. XX wieku, a czarne gwiazdy, takie jak Chris Rock i Nicki Minaj, pracowały tam, zanim stały się sławne. (Minaj później Żartobliwie (o wyrzuceniu z „trzech lub czterech” Red Lobsters, gdzie pracowała z Jimmym Fallonem nad napojami „Lobsterita” i ciastkami Cheddar Pie.) Beyoncé śpiewała o wzięciu romantycznego partnera Red Lobster w swojej piosence z 2016 roku „tworzenie”, który bada brutalność policji, huragan Katrina i czarną kulturę w Ameryce.

Red Lobster przyciągał klientów z klasy robotniczej i zamożnych czarnych w latach 70. i 80. XX wieku, kiedy wiele restauracji nie przyjmowało czarnych klientów, twierdzi Marcia Chatelain, profesor studiów afrykańskich na Uniwersytecie Pensylwanii i autorka książki „Franczyza”. : The Golden Arches in Black America, który bada relacje między McDonald’s a czarnymi konsumentami.

Powiedziała, że ​​wczesne lokalizacje Red Lobster w pobliżu centrów handlowych również pomogły jej w rozwoju wśród czarnoskórych klientów.

„Umieszczenie sklepów Red Lobster w pobliżu centrów handlowych zbiegło się z otwarciem większej liczby punktów sprzedaży detalicznej dla Afroamerykanów po wejściu w życie ustawy o prawach obywatelskich z 1964 r.” – stwierdziła w e-mailu. „Ten styl restauracji był atrakcyjny dla osób poszukujących wspaniałych wrażeń przypominających jedzenie, bez obawy, jak zostaną potraktowani w lokalnych firmach”.

Założona przez Billa Dardena restauracja Red Lobster została zintegrowana rasowo po otwarciu w 1968 roku w Lakeland na Florydzie.

Zatrudnianie i służenie Czarnym nie było ze strony Dardena rewolucyjnym posunięciem i z pewnością nie był on pierwszym, który skorzystał z tej okazji. Ale była to kolejna oznaka postępu rasowego Czarnych w Lakeland i zmieniającym się Południu. W Lakeland na początku lat 60. lokalni działacze na rzecz praw obywatelskich Usiądź Firmy i kina zakazały wstępu czarnym klientom, zmuszając ich do asymilacji.

Chociaż otwarcie Red Lobster nastąpiło cztery lata po uchwaleniu ustawy o prawach obywatelskich nakazującej desegregację miejsc publicznych, w wielu szkołach i firmach nadal panuje segregacja. Niektóre są raczej zamknięte niż zintegrowane.

„Zawsze był wobec nas bardzo otwarty i akceptujący” – powiedział Red Lobster. Beverly Boatwright, która podczas uczęszczania do całkowicie czarnej szkoły średniej działała w ruchu okupacyjnym w Lakeland, wraz z matką, przywódczynią lokalnego oddziału NAACP. „W Red Lobster nie mieliśmy żadnych problemów”. Były też inne miejsca w mieście, w których mieliśmy problemy.

Jednak Red Lobster nie od razu stał się popularnym miejscem wśród czarnych klientów w Lakeland, podobnie jak legendy Dardena Pionier praw obywatelskich Co wzrosło w ostatnich latach jest przesadzone.

Harold Dwight, który dwa lata później ukończył Boatwright w 1968 roku, powiedział, że Red Lobster nie był „miejscem, w którym często bywaliśmy”. Dwight powiedział, że większość czarnych mieszkańców nie miała środków, aby wyjść coś zjeść. Kiedy to zrobili, udali się do lokali prowadzonych przez czarnych właścicieli oraz do Morrison’s Cafeteria, największej sieci kawiarni na Południu, która była zintegrowana od kilku lat i zatrudniała więcej czarnych pracowników.

Według korporacyjnej tradycji pierwsza restauracja Dardena, Green Frog, otwarta w 1938 roku w Waycross w stanie Georgia, została zdezegregowana. Darden był chwalony w różnych artykułach jako. „krucjata społeczna” „z [stood] osiągnąć „Jim Crow” W „kwestionowaniu” praw apartheidu. W restauracjach Darden Duża firma Na swojej stronie internetowej firma wspomina o Zielonej Żabie i podaje, że jej założyciel „witał wszystkich gości przy swoich stołach”.

Jednak według Czarnych ludzi, którzy dorastali w Waycross i pamiętają Green Frog, który został zamknięty w latach 80., Green Frog początkowo nie witał czarnych klientów.

John Fluker, były burmistrz Waycross, powiedział, że w kuchni pracują czarni, ale Zielona Żaba nie przyjmuje czarnych klientów.

Mieszkaniec Waycross, Horace Thomas, powiedział, że zielona żaba odzwierciedla normy rasowe tamtych czasów w południowej Gruzji.

„Nie otworzyli drzwi czarnym ludziom” – powiedział. „Wszyscy tacy byli”.

Chociaż czarni klienci nie od razu odwiedzali Red Lobster, sieć stopniowo budowała swoją siłę dzięki czarnym klientom w miarę ekspansji na południu i w całym kraju.

Historycy i byli dyrektorzy twierdzą, że restauracja Red Lobster zyskała reputację firmy przyjaznej i otwartej na czarnych klientów, po części dlatego, że podczas otwierania nowej restauracji zatrudniała czarnoskórych pracowników, a później opracowała strategie marketingowe mające na celu przyciągnięcie czarnych klientów.

„Byli wobec nas lojalni i my byliśmy lojalni wobec nich” – powiedziała Beverly Boatwright. „Pojechaliśmy tam, bo jedzenie było pyszne. Tylko tam można było dostać dobre owoce morza. To był luksus.”

Kuchnia Red Lobster również przyczyniła się do jego popularności wśród czarnych gości.

Smażone ryby podawano na świeżym powietrzu z sumami, homarami i innymi owocami morza jako posiłkiem Tradycje ludowe w społecznościach czarnych– powiedział Robin Autry, profesor socjologii na Uniwersytecie Wesleyan, który zajmuje się badaniem rasy i niedawno napisał o upadku Red Lobster „To uderza inaczej” Dla czarnych społeczności.

Autry powiedział, że Red Lobster wniósł do wnętrz „doświadczenia ze smażoną rybą na świeżym powietrzu”. Dla wielu Czarnych przejście od smażenia ryb na świeżym powietrzu do zasiadania do stołu i serwowania ich stało się oznaką statusu.