Dyskotekowe kule wirowały, klubowa muzyka biła, a na parkiecie wielu filipińskich widzów było na skraju łez.
To była sobotnia noc i na Broadwayu „Tu leży miłość”, Musical Fatboy Slim Davida Byrne’a o wzlotach i upadkach Imeldy i Ferdinanda Marcosów, byłej pierwszej pary z Filipin, przygotowuje się do premiery na Broadwayu 20 lipca. Wzruszeni szansą zobaczenia historii swojego rodaka – aw niektórych przypadkach rodziny – opowiedzą im na scenie, tak blisko, że mogą ją dosłownie dotknąć.
„Nigdy nie byłem w sztuce, w której miałbym osobisty związek” z historią, powiedział 35-letni Earl Delvin z Manhattanu. „Po raz pierwszy poczułam się jak aktorka na nowojorskiej scenie”.
Dodał, że wpłynęły na niego sceny otwierające. – I oczywiście tańczyłem.
Here Lies Love, który został otwarty dla uznanych przez krytyków i wyprzedanych tłumów w Public Theatre w centrum miasta w 2013 roku, dotarł na Broadway po rezydencjach w Londynie i Seattle, za każdym razem rozbudowując swój dom i dostosowując wciągający teatr. Ale dopiero teraz dodał całkowicie filipińską obsadę – po raz pierwszy na Broadwayu, mówią organizatorzy. Na pokładzie jest także nowa kadra filipińskich producentów, w tym zdobywca nagrody Tony Leah SalongaAutor nagrodzony Pulitzerem Jose Antonio Vargasakomik Jo Koy i zdobywca nagrody Grammy muzyk HER, wraz z inwestorami z Manili.
„Po prostu czułem odpowiedzialność za pełną interakcję z ojczyzną” – powiedział projektant kostiumów i konsultant kreatywny. Clinta RamosaPochodzący z Cebu na Filipinach, pracował nad serialem od samego początku. Obecnie jest także producentem.
„Mając kapitał kulturowy z ojczyzny, ale także kapitał finansowy z ojczyzny, autorzy i własność programu wydają się być tak ściśle ze sobą powiązani. To wspaniałe uczucie” – powiedział.
Ramy narracyjne serialu pozostają niezmienione: wciąż parodiuje blask dyskoteki – jako pierwsza dama Imelda była rezydentką Studio 54 – aby odzwierciedlić oszałamiający dojście Marcosa do władzy, ekstrawagancki urok przywilejów i bogactwa, który skłonił parę do zaszalenia. ojczyznę w ogromne długi i żyć tak hojnie, jak cierpieli ich wyborcy.
Ariela Jacobsa, nowy członek obsady, gra Imeldę, której droga od naiwnej uczestniczki konkursu piękności do emocjonalnej paranoi – „Dlaczego mnie nie kochasz?” Polecana piosenka idzie – jest tematem opowieści. José Lana Ferdynand kopiuje od publiczności; Jego droga od charyzmatycznego przywódcy do prezydenckiego tyrana jest krótsza. Llana powiedziała o fanach: „Jeśli chcą wygwizdać Marcusa, myślę, że dobrze wykonałem swoją pracę”.
Nie ma książki. Akcję napędzają gwałtowne rytmy Byrne’a (z bitami Fatboy Slim) oraz żywiołowa choreografia Annie-B Parson, częstej współpracowniczki Byrne’a. DJ (Moses Villarama) pracuje jako manager.
Ramos powiedział, że każdego dnia zespół kreatywny pracuje nad masywnymi oprawami oświetleniowymi i przejściami kostiumów, zadając jednocześnie pytanie: „Czy właśnie tutaj patrzymy na historię?”.
Wyzwanie — wymyślone przez Byrne’a, który miał nadzieję, że życie nocne da widzom posmak nieograniczonej mocy — jest ogromne. Jak połączyć radość z tragedią? powiedział reżyser Alex Timbers we wspólnym wywiadzie z Ramosem.
Zamiast sceny teatr na Broadwayu został przeprojektowany, aby stworzyć klub taneczny. Ruchome platformy niosą wykonawców, po bokach stoją na podłodze bywalcy; Platforma sprawia, że aktorzy są w zasięgu ręki osób siedzących powyżej. Choreografia zachęca widzów do interakcji z aktorami, biegania z nimi w tańcu liniowym, odgrywania wiernych na wiecach politycznych – chwile obywatelskiej radości i dłuższej wspólnoty są transmitowane na gigantycznych ekranach w całej przestrzeni, wraz z mroczniejszymi prawdziwymi materiałami informacyjnymi i scenariuszami.
Eleazar Caballero, fan pochodzący z San Francisco, praktycznie trząsł się z radości, gdy śpiewał i skakał do partytury. Powiedział, że doświadczenie bycia otoczonym obsadą opowiadającą tę oryginalną historię było niemal surrealistyczne – wydawało się, że jest częścią serialu – „ale także bardzo poruszające”. „Szczególnie dla filipińskich Amerykanów lepiej jest stąpać po ziemi. Dodaje to większej głębi.”
Członkowie obsady powiedzieli, że nieprzetłumaczony moment, w którym przeklina Imeldę w Ferdinand in Tagalog, wywołał śmiech na Broadwayu bardziej konsekwentnie niż kiedykolwiek w Downtown. (Organizatorzy powiedzieli, że produkcja ma koordynatorkę kulturalną i społeczną, Giselle Tonji, która planuje wydarzenia społeczności filipińskiej; nawet w zwykłe wieczory przyciągał uczestników, którzy mieli bezpośrednie kontakty z klanami Marcos i Aquino).
Salonga, pierwsza Azjatka, która zdobyła nagrodę Tony (w 1991 r. za „Miss Saigon”), występuje gościnnie tego lata jako Aurora Aquino, matka Benigno Aquino Jr., głównego rywala politycznego Ferdynanda. Po raz pierwszy w swojej długiej karierze gra rolę, którą napisała jako Filipinka.
Kilka lat temu miała głębokie wspomnienia z dzieciństwa w Manili, w czasach Marcosa, kiedy oglądała produkcję „Here Lies Love”. Czułem w nim działanie. „Wpadam na historię” – powiedział Salonga.
Podczas zbierania informacji o tej części rozmawiałem z przyjaciółmi z rodziny Aquino. (Corazon C. Aquino, wdowa po Benigno, zastąpił Marcosa na stanowisku prezydenta). Podczas prób do jej numeru pomyślałem: „O mój Boże, jak mam powstrzymać emocje przed próbą zaśpiewania piosenki?”. powiedziała w rozmowie telefonicznej. „Miałem przyjaciół, którzy pisali do mnie, mówiąc: Jak, u licha, przestaniesz płakać, kiedy to zrobisz?„
Dla drugiego pokolenia filipińskich Amerykanów, których rodziny traktowały priorytetowo asymilację, poznanie historii ich ojczyzny było innym rodzajem objawienia. „Dorastając, jedyną rzeczą, którą naprawdę wiedziałem o Imeldzie, była jej kolekcja butów” – powiedział Jacobs. „Łączenie się z tą częścią filipińskiej kultury, odporność Filipińczyków – wszystko to było dla mnie przebudzeniem.„
Here Lies Love trafia na Broadway w politycznym i społecznym krajobrazie, który zmienił się dramatycznie od czasu jego premiery pod rządami Obamy. Timbers i Ramos zauważają, że na całym świecie szybki upadek demokracji, którą przewidział, jest bliski. Nawyk Ferdynanda do wyolbrzymiania lub udawania swoich sukcesów jest częścią tyrańskiego podręcznika. Nawet jego nagrane na taśmę igraszki z gwiazdą mają znajomy wydźwięk. Syn Ferdynanda i Imeldy, lepiej znany jako Pong Pong, jest obecnie prezydentem Filipin. (Po śmierci męża w 1989 roku Imelda, obecnie 94-letnia, wróciła do polityki i przez trzy kadencje była kongresmenką).
Opracowując projekt z Byrne, byłym gadającym szefem, zespół kreatywny starał się nie gloryfikować Ferdynanda, który wprowadził stan wojenny w latach 1972-1981 i którego reżim przeprowadzał masowe aresztowania i uciszał krytyków. Zabójstwo Aquino na lotnisku, kiedy wrócił z wygnania w Stanach Zjednoczonych w 1983 roku, było punktem zwrotnym dla inscenizacji sprzeciwu wobec rodziny Marcos i posłużyło jako emocjonalna łza w „Here Lies Love”.
Conrad Ricamora, który grał chłopięcego Aquino (znanego jako Ninoy) w trzech z czterech produkcji, szybko rozpoznał jego dziedzictwo. Na Broadwayu publiczność wykonuje znak Labana — gest przypominający odwrócone L; Słowo to oznacza „walkę” – co spopularyzowała Niniwa. „Jeśli spojrzysz na ludzi, którzy dokonywali bohaterskich czynów na przestrzeni dziejów, mogą to zrobić tylko dlatego, że są tak głęboko związani z własnym człowieczeństwem i człowieczeństwem innych” – powiedział Ricamora.
Serial jest nadal krytykowany za postawienie w centrum uwagi pary znanej z bezwzględnej korupcji i osłabienie politycznej sprawności Imeldy. (strona internetowa Ma na celu przedstawienie historii kraju.) W oświadczeniu producenci powiedzieli, że ich nowa, dwunarodowa grupa spotkała się „w czasie niezbędnej i mile widzianej oceny gawędziarzy” i że obecność ludzi z żywymi doświadczeniami tamtej epoki jeszcze bardziej ich nasyca. Oferta jest „autentyczna”.
Dla prawie dwudziestu członków obsady — z których ośmiu debiutuje na Broadwayu — jest to rzadka okazja, by połączyć się i ponownie odwiedzić razem przeszłość, którą ledwo widać we wstecznym lusterku.
Ramos nazywa siebie „dzieckiem stanu wojennego”, dorastając w najbardziej brutalnym okresie Marcosa. Powiedział, że był tam również w lutym 1986 roku, jako uczeń „na szczycie czołgu”, kiedy czterodniowe protesty znane jako rewolucja władzy ludowej ogarnęły pokojowo tę parę. „Wypróbowałem cały łuk systemu” – powiedział. Do Stanów Zjednoczonych przyjechał pod koniec lat 90. na studia podyplomowe.
Rodzina Lany przybyła do Nowego Jorku w 1979 roku, kiedy miał trzy lata. Jego rodzice byli działaczami studenckimi, którzy uciekli przed stanem wojennym. Powiedział: „Bycie częścią tego programu przez ostatnie 10 lat było naprawdę oczyszczające, ponieważ niekoniecznie było to coś, o czym rozmawiali moi rodzice”.
Kiedy po raz pierwszy usłyszał o serialu, miał nadzieję, że zagra Aquino: „Myślałem, że nic nie sprawi, że moi rodzice będą bardziej dumni”. Zamiast tego poproszono go o przeczytanie Ferdynandowi. Powiedział, że była to niezręczna rozmowa z rodziną, kiedy dostał tę rolę, i powiedział zespołowi kreatywnemu, że odejdzie, jeśli produkcja skusi dyktatora.
Powiedział jednak, że jako aktor musi znaleźć człowieczeństwo w swoich postaciach. „I myślę, że być może właśnie dlatego ludzie zaczynają nas krytykować, że ich humanizujemy. Ale musisz humanizować ludzi, jeśli chcesz pociągnąć ich do odpowiedzialności”.
Koledzy Llany z klasy nazywają go „kuya”, co oznacza starszego brata lub starszego kuzyna w języku tagalog — pieszczotliwe określenie. Dla niego, nawet po tylu latach w serialu, dodanie filipińskich producentów miało głębokie znaczenie. Powiedział: „Czułem się bezpiecznie, wiedząc, że rządzą Filipińczycy i że możemy po prostu wykonywać naszą pracę” jako artyści.
Podobnie jak Salonga, grał różne grupy etniczne, z których prawie żaden nie był Filipińczykiem.
„Czuję, że jestem winien wszystkim tym rasom przeprosiny – przepraszam, że miałem szansę” – powiedział Salonga. – Ale wtedy sprawy miały się zupełnie inaczej.
Mam nadzieję, że nawet przedstawienie złożonej, wielowarstwowej historii, takiej jak ta, na Broadwayu – zainscenizowanej jak impreza taneczna – może być inspirujące i wzmacniające. „Chcę zobaczyć inne kolorowe społeczności, które są w stanie spojrzeć na Here Lies Love i powiedzieć:„ Możemy to zrobić ”. Mamy te historie, które możemy opowiedzieć. Będziemy w stanie to zrobić”.
„Guru Internetu. Przedsiębiorca. Znawca muzyki. Przyjazny ewangelista kawy”.