Najbardziej zwycięska partia na świecie przegrywa w oszałamiający sposób

LONDYN – Konserwatyści, odnosząca największe sukcesy partia polityczna na świecie, zostali w czwartek w dramatyczny sposób odsunięci od władzy po 14 latach rządów chaotycznych i prowadzących do podziałów.

Sondaż przeprowadzony o godzinie 22:00 czasu lokalnego (17:00 czasu wschodniego w Stanach Zjednoczonych) wykazał, że Partia Pracy odniosła miażdżące zwycięstwo, kończąc w ten sposób erę rządów konserwatystów w Wielkiej Brytanii, która trwała do 2010 roku. Rok, w którym wypuszczono iPada i Instagram, a Lady Gaga założyła mięsistą sukienkę na MTV Music Awards.

W tym okresie konserwatyści mieli pięciu przywódców, z których każdy ciągnął partię w dół w sondażach. To Rishi Sunak został ostatecznie pokonany ogromną przewagą po prowadzeniu najgorszej kampanii wyborczej, jaką kiedykolwiek pamiętali. Andrea Leadsom, była kandydatka na przywódcę partii, powiedziała: „Niszczycielska noc dla konserwatystów”.

Kampania Sunaka zakończyła się w taki sam sposób, jak się rozpoczęła; Bardzo niefortunny wygląd. Jeden z jego lokalnych rywali, niezależny kandydat Niko Omelana, wkradł się do hrabiego, wygłaszając hojne przemówienie na temat ustępstw z dużym „L” za plecami.

Choć nieświadomy nadużyć wizualnych, Sunak przyjął osobistą odpowiedzialność za historyczną porażkę. Premier powiedział: „Partia Pracy wygrała te wybory powszechne i zadzwoniłem do sir Keira Starmera, aby pogratulować mu zwycięstwa”. Dodał: „Brytyjczycy wydali dziś wieczorem szokujący werdykt i jest wiele do nauczenia się i nad którymi należy się zastanowić, w związku z czym przyjmuję odpowiedzialność za tę stratę. Wielu dobrym, ciężko pracującym kandydatom Partii Konserwatywnej, którzy dziś wieczorem przegrali – pomimo swoich niestrudzonych wysiłków , ich lokalne osiągnięcia w zakresie osiągania wyników i ich zaangażowanie na rzecz społeczności – przykro mi.” .

Kampania rozpoczęła się równie żenująco, gdy premier zszokował kraj – po pierwsze, ogłaszając przedterminowe wybory powszechne, a po drugie, robiąc to, stojąc przed budynkiem Rządu w ulewnym deszczu, przez który przemoknął jego drogi garnitur. Jego słowa zagłuszyły także stary hymn wyborczy Partii Pracy, nadawany na Downing Street przez przedsiębiorczego protestującego.

Henry’ego Nicholsa/Getty Images

Co zaskakujące, od tego momentu kampania poszła w dół. Sunak popełnił ogromny błąd, opuszczając wcześniej nabożeństwo żałobne we Francji, podczas którego prezydent Joe Biden i prezydent Emmanuel Macron stali obok siebie, aby złożyć hołd ostatniej ważnej rocznicy, w której prawdopodobnie będą uczestniczyć ocaleni z II wojny światowej. Wyborcy byli przerażeni pomimo przeprosin Sunaka, a następnie Nigelowi Farage’owi udało się przyciągnąć tradycyjnych i prawicowych wyborców swoją powstańczą partią reform, inspirowaną hasłem „Uczyńmy Amerykę znów wielką”. Sondaże wskazują na znaczący przełom dla partii Farage’a, który może zapewnić mu 13 mandatów w parlamencie.

Sondaż przewidywał, że Partia Pracy zdobędzie 410 mandatów (tylko o osiem mandatów mniej niż Tony Blair w 1997 r.) i tylko 131 mandatów dla konserwatystów, co stanowi najniższy wynik, jaki partia osiągnęła w swojej prawie dwustuletniej historii. Od momentu założenia w 1836 r. Partia Konserwatywna stała się partią odnoszącą największe sukcesy spośród wszystkich wielopartyjnych państw na świecie.

Gdy w Partii Konserwatywnej zaczęły padać oskarżenia, weteran parlamentu Michael Fabricant powiedział: „Nigdy w historii wyborów powszechnych tak wielu ludzi nie zawiodło tak niewielu”. Kilka godzin później stracił mandat wraz z rekordową liczbą członków gabinetu, których wyrzucono ze stanowiska, niektórzy z powodu ogromnych zmian na rzecz Partii Pracy lub Reformy. Wśród usuniętych znalazła się Penny Mordaunt, przewodnicząca Izby Gmin i jedna z faworytek na następcę Sunaka na stanowisku lidera partii.

Kiedy we wczesnych godzinach porannych liczyno głosy, wydawało się, że wyniki partii mogą być gorsze, niż przewidywały sondaże.

Ollie Scarfe’a

Nowym brytyjskim premierem zostanie Sir Keir Starmer, były główny prokurator. Starmer przyjął ostrożne podejście, które nazywa strategią „Wazy Ming”, próbując doprowadzić swoją starannie stworzoną koalicję wyborców do mety.

Po słabych wynikach sondaży partii w wyborach w 2017 i 2010 r. oraz w 1992 r., kiedy wszyscy spodziewali się jej powrotu do władzy, Starmer został czwartym przywódcą Partii Pracy, który w stuleciu od jej powstania poprowadził swoją partię od opozycji do władzy.

W swoim przemówieniu w północnym Londynie Starmer wygłosił krótkie przemówienie do lokalnych aktywistów. „Dziś wieczorem ludzie przemawiali tutaj i w całym kraju i są gotowi na zmiany, położyć kres polityce wyników i powrócić do polityki jako usługi publicznej. Głosowaliście. Teraz czas na realizację” – powiedział.

Bridget Phillipson z Partii Pracy była pierwszą posłanką, która została formalnie wybrana tego wieczoru i nie tracąc czasu, ogłosiła zwycięstwo swojej partii w całym kraju. Powiedziała: „Po 14 latach Brytyjczycy wybrali zmianę. Wybrali Partię Pracy i przywództwo Keira Starmera. Nadzieja i jedność, a nie upadek i podział”.