Nowe odkrycie skamieniałości wskazuje na najbliższego znanego krewnego dinozaura Tyrannosaurus rex

Ponowne badanie skamieniałości zebranych w Nowym Meksyku odkrywa kluczowe wskazówki dotyczące pochodzenia tyranozaura rexa w Ameryce Północnej.

Nowe badanie opublikowane w Raporty naukowe Zmienia nasze zrozumienie tego, jak najsłynniejsze dinozaury kiedykolwiek chodziły po Ziemi – Tyranozaur rex -Po raz pierwszy przybył do Ameryki Północnej, przedstawiając swojego najbliższego znanego krewnego na kontynencie.

W badaniu zidentyfikowano nowo odkryty podgatunek dinozaura znany jako Tyranozaur macrinsis. Nowo odkryty drapieżnik jest starszy i bardziej prymitywny niż jego bardziej znany kuzyn, ale ma tę samą wielkość – mniej więcej tyle, co piętrowy autobus.

Odkrycie z Nowego Meksyku

Badanie opierało się na częściowej czaszce pobranej wiele lat temu z zachodniej części Nowego Meksyku, obecnie wystawionej w Muzeum Historii Naturalnej i Nauki w Nowym Meksyku (NMMNHS), która pokazuje, że dinozaur istniał w Ameryce Północnej miliony lat wcześniej, niż wcześniej sądzono paleontolodzy .

Autorzy biorący udział w badaniu to naukowcy z Uniwersytetu w Bath (Wielka Brytania), NMMNHS, Uniwersytetu Utah, Uniwersytetu George'a Washingtona, Uniwersytetu w Harrisburgu, Uniwersytetu Stanowego Pensylwanii Lehigh Valley i Uniwersytetu Alberty.

„Nowi Meksykanie zawsze wiedzieli, że nasz stan jest wyjątkowy, a teraz wiemy, że Nowy Meksyk jest wyjątkowym miejscem od dziesiątek milionów lat” – powiedział dr Fiorello, dyrektor wykonawczy NMMNHS. „To badanie wypełnia misję tego muzeum poprzez oparte na nauce badanie historii życia na naszej planecie”.

Zęby Tyrannosaurus macrinsis. Źródło: Nick Longrich

Nowe podejście do ewolucyjnej podróży tyranozaura

Tyrannosaurus rex, być może największy i najniebezpieczniejszy drapieżnik lądowy wszechczasów, nagle pojawił się w Ameryce Północnej około 66 milionów lat temu. Ale ponieważ w Ameryce Północnej nie ma krewnych, sposób, w jaki przybył i ewoluował na kontynencie, pozostaje tajemnicą.

Kiedy Sebastian Dahlmann, ówczesny student, zaczął ponownie badać rogatego dinozaura z tej samej fauny, wymusiło to szersze przemyślenie na temat dinozaurów z zachodniego Nowego Meksyku.

„Zacząłem pracę nad tym projektem w 2013 roku ze współautorem Stevem Jasinskim i szybko zacząłem podejrzewać, że zmierzamy w kierunku czegoś nowego” – powiedział Dallman.

Odkryj subtelne różnice

Zebrano zespół naukowców z Bath (Wielka Brytania), USA i Kanady, aby zbadać zwierzę, badając szkielet kość po kości. W każdym przypadku odkryli subtelne różnice między próbką a dziesiątkami z nich T-Rex Szkielety znalezione wcześniej.

ponieważ T-Rex Udało się udowodnić, że tyranozaur z Nowego Meksyku był czymś nowym.

„Różnice są subtelne, ale zwykle dzieje się tak w przypadku bliskiego związku Klasyfikować. Doktor Nick Longrich, współautor z Milner Center for Evolution na Uniwersytecie w Bath, powiedział, że ewolucja powoli powoduje, że mutacje kumulują się przez miliony lat, przez co z biegiem czasu gatunki wyglądają zupełnie inaczej.

Szczęka Tyrannosaurus macrinsis w Muzeum Historii Naturalnej i Nauki w Nowym Meksyku. Zwróć uwagę na dużą bliznę z tyłu szczęki, która według autorów mogła być spowodowana walką z innym tyranozaurem. Źródło: Nick Longrich

Tyranozaur macrinsis: nowy typ

Nowo odkryta Tyranozaur macrinsis Był prawie tego samego rozmiaru co A T-RexKtóry osiąga 40 stóp (12 m) długości i 12 stóp (3,6 m) wysokości. Podobnie jak jego słynny krewny Tyranozaur macrinsis Jeść mięso. Podczas gdy nowe odkrycie poprzedza T-RexArtykuł sugeruje, że subtelne różnice w kościach szczęki sprawiają, że jest mało prawdopodobne, aby był to bezpośredni przodek.

Rodzi to możliwość, że wciąż czeka nas więcej nowych odkryć dotyczących dinozaurów.

„Po raz kolejny staje się jasny zakres i znaczenie naukowe skamieniałości dinozaurów z Nowego Meksyku – w tym stanie pozostaje wiele nowych dinozaurów do odkrycia, zarówno w skałach, jak i w muzealnych szufladach!” powiedział dr Spencer Lucas, kustosz paleontologii w NMMNHS.

Poszerzanie naszej wiedzy o tyranozaurach

Nowe odkrycie poszerza naszą wiedzę o tyranozaurach na kilka sposobów. Po pierwsze, sugerują, że drapieżniki żyły na terenach dzisiejszych południowych Stanów Zjednoczonych co najmniej 72 miliony lat temu, na długo przed odkryciem pierwszych skamielin żywych organizmów. T-Rex Znaleziono je w tym samym miejscu.

Dinozaur prawdopodobnie pochodzi z południowej części Ameryki Północnej, a później rozprzestrzenił się na większą część zachodniej części kontynentu.

Nowe skamieniałości zebrane na terenach zarządzanych przez Amerykańskie Biuro Rekultywacji wskazują również, że w południowych Stanach Zjednoczonych wyewoluowały większe, gęstsze i bardziej zaawansowane gatunki w porównaniu z mniejszymi, bardziej prymitywnymi tyranozaurami zamieszkującymi Montanę i Kanadę. .

Kettle Top Butte w południowo-wschodnim Nowym Meksyku. Tę skamieniałą szczękę Tyrannosaurus mcraeensis odkryto w pobliżu podstawy kolby. Źródło obrazu: dr. Spencer Lucas, Muzeum Historii Naturalnej i Nauki w Nowym Meksyku. Departament Kredytowy NM ds. Kultury

Wniosek: Ujawnienie ewolucji dinozaurów

Z powodów, które nie zostały jeszcze odkryte, dinozaury mogły wyewoluować do większych rozmiarów na południu, co jest wzorcem wielkości ciała sprzecznym ze wzorcem obserwowanym u współczesnych ssaków.

Potem, ostatecznie Okres kredowy Z nieznanych powodów gigantyczne dinozaury nagle rozprzestrzeniły się na północ wraz z gigantycznymi rogatymi dinozaurami, takimi jak Triceratops i Torozaur. Rozprzestrzenianie się na północ gigantycznych rogatych dinozaurów prawdopodobnie stworzyło źródło pożywienia, które mogłoby utrzymać te gigantyczne dinozaury.

Wydaje się, że ponad sto lat po odkryciu dinozaura nadal pozostaje wiele niewiadomych.

Odniesienie: „Gigantyczny tyranozaur z okresu kampańsko-mastryjskiego południowej Ameryki Północnej i ewolucja gigantyzmu tyranozaura” autorstwa Sebastiana J. Dalmana, Marka A. Lewina, R. Aleksandra Perrona, Stephena E. Jasiński, D. Edward Malinczak, Spencer J. Lucas, Anthony R. Fiorello, Philip J. Currie i Nicholas R. Longrich, 11 stycznia 2024 r., Raporty naukowe.
doi: 10.1038/s41598-023-47011-0