Kolumna: Australijski zakaz tlenku glinu wywrze presję na Rusal i aluminium: Andy Home

LONDYN (Reuters) – Decyzja Australii o zakazie eksportu tlenku glinu do Rosji zwiększyła presję surowcową na rosyjskiego giganta aluminium Rusal. Czytaj więcej

Cztery miliony ton rocznej zdolności produkcyjnej huty firmy przetwarza osiem milionów ton tlenku glinu, który znajduje się pomiędzy boksytem a rafinowanym metalem w łańcuchu produkcji aluminium.

Krajowe zakłady tlenku glinu w Rusalu odpowiadały w ubiegłym roku tylko za 37% potrzeb jej huty. Saldo zostało zaimportowane. Dwoma największymi dostawcami były Ukraina, gdzie rosyjska inwazja doprowadziła do zamknięcia rafinerii Rosal w Nikołajewie, oraz Australia.

Firma poinformowała, że ​​„obecnie ocenia” utratę drugiego dostawcy surowców, ale rynek już zareagował na potencjalną stratę rosyjskiego metalu.

Aluminium po trzymiesięcznej Londyńskiej Giełdzie Metali (LME) podskoczyło o ponad 5%, kiedy otworzyło się w poniedziałek rano do 3554 USD za tonę, a ostatnio było warte około 3545 USD.

Objętość surowca

Rusal do tej pory uniknął bezpośrednich sankcji Zachodu dzięki umowie zawartej w celu zniesienia sankcji USA w 2019 roku. Oleg Deripaska, właściciel Rusala, pozostał na czarnej liście, ale Rusal został wykluczony po tym, jak zmniejszył swój pakiet kontrolny w holdingu EN +.

To mogło się jednak zmienić.

Zakaz australijskiego rządu dotyczący wstrzymania wysyłki tlenku glinu do Rosji w tym tygodniu nie odnosi się wprost do Rusala, ale jest de facto karą dla firmy, która dominuje w rosyjskiej produkcji aluminium.

Umieszczenie 20% udziałów Rusala w rafinerii QAL w Queensland jest przedmiotem wielu dyskusji, biorąc pod uwagę, że nie może on teraz eksportować swoich udziałów kupującego i partnera Rio Tinto. (RIO.L) Zobowiązał się do wycofania się ze wszystkich wspólnych rosyjskich projektów. Czytaj więcej

Rio już zawiesiło porozumienie dotyczące opłat drogowych z rafinerią tlenku glinu Rosal w Ogench w Irlandii, zmuszając rosyjskiego producenta do przekierowania dostaw boksytu z kopalń w Gwinei.

Ta samokaranie ogranicza pole manewru Rusalla w zakresie zastępowania utraconej australijskiej paszy.

Rio Tinto, amerykański producent Alcoa, dominuje na rynku tlenku glinu pochodzenia morskiego (AA.N) i norweskie Hydro. Wszyscy trzej powiedzieli, że zmniejszą ekspozycję na Rosję lub, w przypadku Hydro, nie podpiszą nowych kontraktów z rosyjskimi podmiotami.

Największy znak zapytania wisi nad irlandzką rafinerią, największą morską fabryką tlenku glinu w Rusal, której produkcja w zeszłym roku wyniosła 1,9 miliona ton.

Tylko jedna czwarta produkcji trafiła do Rosji w 2021 roku, co oznacza, że ​​istnieje duży potencjał przekierowania przesyłek z Europy do Rosji.

Zrozumiałe jest, że irlandzkiemu rządowi zależy na kontynuowaniu pracy Ogencha, ale Unia Europejska już rozszerza sankcje w dziedzinie minerałów zakazem importu rosyjskiej stali, bez wątpienia zauważając wcześniej zniesienie sankcji przez Australię.

Jednak z Irish Lifeline lub bez niego Rusal boryka się z presją na surowce.

Chiny mogą być odpowiedzią, ale same Chiny importują w ostatnich latach duże ilości tlenku glinu, aby nadążyć za popytem.

Nawet zakładając polityczną wolę dostarczania Rusalowi tlenku glinu, zachęta rynkowa może nie być obecna, biorąc pod uwagę oczekiwania zwiększonego popytu krajowego na tlenek glinu, ponieważ chińskie huty zwiększają produkcję po złagodzeniu kontroli energii.

aluminiowe pudełko

Reakcja ceny aluminium na wiadomość o australijskim zakazie świadczy o tym, jak bardzo obawia się potencjalnej utraty produkcji metalu w Rosji.

Jak słusznie zauważył Australijski Departament Spraw Zagranicznych w swoim oświadczeniu, „Aluminium jest globalnym wkładem w sektorach motoryzacyjnym, lotniczym, opakowaniowym, maszynowym i budowlanym”.

A to jest prawdziwy problem, jeśli Zachód straci dostęp do rocznej produkcji Rusala na poziomie czterech milionów ton.

Łańcuch dostaw aluminium już się załamał. Ograniczenia efektywności energetycznej zmieniły Chiny, największego światowego producenta, w importera netto nieobrobionego aluminium, aby zasilić ogromny sektor produktów przetworzonych.

Produkcja w spragnionych energii hutach w Europie spadła z powodu rosnących cen energii, zjawiska, które tylko pogorszyło się od rozpoczęcia przez Rosję 24 lutego tego, co nazywa ona „specjalną operacją wojskową” mającą na celu rozbrojenie i „zdyskredytowanie” Ukrainy.

Widoczne zapasy aluminium stale spadają od ponad roku, aby wypełnić luki w łańcuchu dostaw. Całkowite zapasy LME wynoszą 704850 ton, najniższy poziom od 2007 roku.

Światowy rynek aluminium jest napięty, w szczególności rynek zachodnioeuropejski, ze względu na niedawne cięcia w hutach i ich uzależnienie od dostaw z Rosji.

Europa odpowiadała za 41% sprzedaży Rusal w zeszłym roku, a zakłócenia w dostawach do Rosji tylko powiększą obecny deficyt dostaw w regionie.

Ponadto Rusal jest ważnym dostawcą „zielonego” – niskoemisyjnego – aluminium z syberyjskich hut hydroenergetycznych.

Podczas gdy globalne przepływy handlu aluminium mogą w końcu dostosować się w wyniku kryzysu na Ukrainie, producenci samochodów, którzy chcą używać tylko najbardziej ekologicznego metalu w swoich pojazdach elektrycznych nowej generacji, mogą znaleźć trudniejszy krajobraz dostaw.

Dokręć śrubę kary

Złożoność sieci dostaw surowców Rusal została ujawniona w 2018 r., kiedy amerykańskie sankcje wywołały reakcję łańcuchową, która rozciągnęła się na Irlandię, Gwineę i Australię i zakończyła się naciskiem europejskich koncernów samochodowych na Komisję Europejską do mediacji z USA.

Te sankcje USA były gromkim piorunem.

Tym razem efekt był bardziej stopniowy, o ile drogi zaopatrzenia, logistyki i finansów zmniejszyły się z powodu samoukarania.

Decyzja rządu australijskiego o dodanie tlenku glinu do listy sankcyjnej stanowi znaczną eskalację tego procesu.

Kluczowe znaczenie dla rynku Rusal i aluminium ma to, czy inne kraje pójdą w ich ślady.

Wyrażone tu opinie są opiniami felietonisty Reutersa.

Edytowanie przez Emilię Sithole Mataris

Nasze kryteria: Zasady zaufania Thomson Reuters.

Wyrażone opinie są opiniami autora. Nie odzwierciedlają poglądów agencji informacyjnej Reuters, która działa zgodnie z zasadami zaufania do bezstronności, niezależności i wolności od uprzedzeń.