Mała Ania
dziecko: 23 stycznia 1999 – Harlem, Nowy Jork, Nowy Jork
Moi ulubieni absolwenci: Jordin Sparks, Fantazja, Jennifer Hudson, Kelly Clarkson
Wpływy muzyczne: Beyonce, Michael Jackson, Freddie Mercury, Whitney Houston, Etta James, Ella Fitzgerald, Amy Winehouse, Bruno Mars, Lipa, Drake, Childish Gambino.
Po pierwsze Idol ekspertyza: „Nie pamiętam epoki, w której nie wiedziałem Amerykański idol. Zobaczysz jak [the contestants] Przeszedłem od kogoś, kto był tylko przesłuchaniem, do kogoś, kto występuje na wielkiej scenie i jest kochany przez całą Amerykę. Pomyślałem: „Pewnego dnia chcę być sobą”.
Wé Ani dorastał również w Harlemie i New Jersey, pierwsze muzyczne wspomnienia Wé Ani to słuchanie ścieżki dźwiękowej filmu z 1939 roku Czarnoksiężnik z krainy Oz Następnie obejrzyj film. „Mieliśmy to na VHS. Odkładałem to i naciskałem przycisk przewijania do tyłu, gdy tylko zorientowałem się, jak nacisnąć przycisk przewijania do tyłu, a potem pomyślałem Czarodziej I pomyślałem: „Nie wiedziałem, że mogą zrobić inne wersje” i to mnie rozwaliło. Zacząłem więc zanurzać się w wielu różnych artystach i wiedziałem, że muzyka sprawia, że czuję się niesamowicie”.
Później dowiedziałem się o jej talencie wokalnym. „Wiedziałem, że mogę ugrać melodię, ale nic o tym nie myślałem. Byłem trochę naiwny, ponieważ myślałem, że każdy może śpiewać. Myślałem, że aby być gwiazdą, musisz robić wszystko, ponieważ Whitney [Houston] Grała, śpiewała i kroiła dywan na scenie. Beyoncé zrobiła to samo. Michael [Jackson] Zrobił to samo. Pomyślałem więc, że powinienem tańczyć, grać na instrumencie, grać. Kiedy miałem 11 lat, ludzie mówili mi: „Gdy śpiewasz, brzmisz jak dorosły”. A ja na to: czyż nie wszyscy? Mój głos śpiewający był bardzo głęboki, a mój głos mówiący był znacznie głośniejszy [than it is now]. „
Kiedy miała 12 lat i była w gimnazjum, „Miałam naprawdę ciężki okres i nie miałam nikogo. Nie miałam żadnych przyjaciół ani nic. Na szczęście miałam przy sobie rodzinę, ale miałam muzykę i wtedy Znalazłem Quinna. Dużo słuchałem ich albumów. Zacząłem śpiewać z miejsca desperacji, myśląc: „Muszę to z siebie wyrzucić. Jeśli ich muzyka sprawia, że tak się czuję, może napiszę coś, co może sprawić, by ktoś inny też poczuł się trochę lepiej.” „Wtedy napisała swoją pierwszą piosenkę „Solitude”. Słuchałem dużo emo, dużo grungowej, twardej, agresywnej muzyki. Byłem psychicznie w ciemnym miejscu, ale starałem się rozweselić innych.”
W liceum śpiewała w musicalach, m.in Człowiek z La ManchyI 42. ul I świętować. W tym samym czasie nastoletni piosenkarz odrabiał lekcje, a także jeździł do Nowego Jorku, aby śpiewać w barach. „Moim celem było sprawienie, by dorośli, którzy byli w barze w dni powszednie, próbując pić i oglądać mecze, odwrócili się i patrzyli na mnie”.
Czy to się stało? „Tak. Jestem uparty i naprawdę uparty. Chciałem dać ludziom dobrą zabawę.” Nie płacono jej za śpiewanie w barach, ale kiedy miała 16 lat, występowała w Harlem Minton’s Playhouse Jazz Club w ramach pozaszkolnego programu przygotowawczego i otrzymała czek na 50 dolarów. Doprowadziło to do występów w Carnegie Hall, Jazz at Lincoln Center, Library of Congress i Apollo, czterokrotnego konkurowania w tym słynnym miejscu i dwukrotnego zdobycia pierwszego miejsca w kategorii dorosłych, mimo że miała zaledwie 16 lat.
„Guru Internetu. Przedsiębiorca. Znawca muzyki. Przyjazny ewangelista kawy”.