Sąd Najwyższy może zwrócić się do Civil War, aby zdecydować, czy Trump może pozostać na karcie do głosowania

WASZYNGTON — Był grudzień 1868 roku, w wypełnionej po brzegi sali sądowej w Richmond w Wirginii, dawnej stolicy Konfederacji, gdzie prezes Sądu Najwyższego Salmon Chase zdecydował, że pokonany przywódca rebeliantów Jefferson Davis nie powinien stanąć przed procesem o zdradę stanu.

Mało kto wiedział, że decyzja Chase’a – w następnym roku dotycząca tej samej kwestii prawnej, ale kolejną, którą napisał w związku z inną decyzją – wyłoni się z mgły historii i odegra rolę w tym, co się wydarzyło. Pojawiły się kontrowersje, czy były prezydent Donald Trump zostanie pozbawiony urzędu.

Dwie sprawy Chase’a – druga dotycząca czarnego mężczyzny ubiegającego się o oddalenie wyroku skazującego – znajdują się w toku przed rozprawą Sądu Najwyższego w sprawie Trumpa, która odbędzie się w przyszłym tygodniu. W obu przypadkach Chase nie pełnił swojej roli Prezesa Sądu Najwyższego, ponieważ zasiadał w sądzie niższej instancji.

Obydwa obejmowały rzadką współczesną debatę na temat art. 3 niedawno uchwalonej 14. poprawki do Konstytucji.

Postanowienie to wprowadzono, aby uniemożliwić byłym urzędnikom rządowym, którzy dołączyli do Konfederacji, sprawowanie urzędu po wojnie domowej. Stanowi, że ci, którzy wcześniej złożyli przysięgę poparcia Konstytucji, a następnie „wdali się w bunt lub powstanie”, nie mogą już ponownie służyć.

Orzeczenia Chase'a nabierają nowego znaczenia, gdy Sąd Najwyższy rozpatruje petycję Trumpa o wykluczenie go z prawyborów Partii Republikańskiej w Kolorado. Stara się unieważnić orzeczenie Sądu Najwyższego Kolorado, które uznało go za niekwalifikującego się na podstawie art. 3 ze względu na jego rolę w próbie zmiany wyników wyborów prezydenckich w 2020 r. w szeregu wydarzeń, które doprowadziły do ​​ataku 6 stycznia 2021 r. Kapitał.

„Nie znam żadnej sprawy ani żadnego wymiaru sprawiedliwości w przeszłości, który byłby głównym tematem lub talizmanem sądu” – powiedział Vikram Amar, profesor na Uniwersytecie Kalifornijskim w Davis School of Law, który złożył krótkie oświadczenie, w którym powołuje się na Orzeczenia Chase’a.

Dodał jednak, że „jeśli próbujesz przekonać ludzi do zrozumienia sytuacji, musisz upewnić się, co powiedzieli i zrobili wówczas kluczowi ludzie”.

Historia jest istotna po części dlatego, że wielu członków Sądu Najwyższego z większością konserwatywną przywiązywało dużą wagę do tego, jak ludzie rozumieliby przepisy konstytucyjne w momencie ich pisania.

Chase, były republikański gubernator Ohio sprzeciwiający się niewolnictwu, mianowany do Sądu Najwyższego przez prezydenta Abrahama Lincolna w 1864 r., miał własne ambicje zostać prezydentem. Obserwował prezydenturę nawet jako prezes Sądu Najwyższego, a historycy twierdzą, że chłonął swoje osądy. Względy polityczne.

Podczas gdy sprawa Davisa była przed nim, Chase próbował uzyskać nominację Demokratów na prezydenta, ale wysiłki te nie powiodły się, zanim zagłosował przeciwko oskarżeniu.

Cynthia Nicoletti, profesor na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wirginii, która napisała książkę o sprawie Davisa, powiedziała w wywiadzie, że argument, jaki Chase przyjął w sprawie Davisa, był „osobliwy”.

„Myślę, że to sprytny podstęp, aby pozbyć się sprawy Chase'a” – powiedział.

Chase zgodził się z argumentacją prawników Davisa, że ​​art. 3, który wyraźnie odnosił się do byłego prezydenta Konfederacji, stanowi formę kary uniemożliwiającą jakiekolwiek postępowanie karne.

Zwolennicy argumentowali, że sekcja 3 jest „samowykonalna”, co oznacza, że ​​automatycznie ma zastosowanie do Davisa bez konieczności uchwalania przez Kongres jakiegokolwiek prawa w celu jej egzekwowania.

Historycy doszli do wniosku, że Chase osobiście zasugerował, aby prawnicy Davisa przedstawili taki argument.

Jednak w następnym roku Chase przyjął odmienne podejście w innej sprawie w Wirginii, dotyczącej czarnego oskarżonego w sprawie karnej, Caesara Griffina, który argumentował, że jego wyrok skazujący za „strzelanie z zamiarem zabicia” powinien zostać oddalony. W jego sprawie był spisek.

Artykuł 3 ma zastosowanie do sędziego, ponieważ wcześniej przysięgał on przestrzegać Konstytucji jako członek legislatury stanu Wirginia, argumentował Griffin.

Tym razem Chase orzekł, że „konieczny jest akt Kongresu”, aby zdyskwalifikować kogoś na mocy 14. poprawki, ponieważ Griffin był częścią dalekosiężnych skutków unieważniania tysięcy decyzji podjętych przez urzędników o federalnym pochodzeniu podobnym do sędziego Griffina. sprawa.

Wśród wielu kwestii prawnych podnoszonych w sprawie Trumpa znajduje się kwestia prawidłowego wdrożenia art. 3, co może mieć daleko idące konsekwencje, jeśli inne stany pójdą za przykładem Kolorado i usuną go z karty do głosowania.

Prawnicy Trumpa cytują orzeczenie Chase’a w sprawie Griffina Wyjaśnienie, który służy potwierdzeniu „aktu wykonawczego Kongresu jako wyłącznego środka egzekwowania art. 3”. To jeden z kilku argumentów, które ich zdaniem powinny unieważnić orzeczenie w Kolorado.

Powodowie – sześciu wyborców z Kolorado – odpowiedzieli własne podsumowanie Opinia Chase’a jest „nieograniczona” i „nie potwierdza w sposób wiarygodny twierdzenia, że ​​sekcja 3 nie ma w tym przypadku zastosowania”.

Wskazali na „sprzeczne stanowisko” Chase’a w sprawie Davisa.

Sąd Najwyższy Kolorado stwierdził, że orzeczenie Chase’a, znane jako „sprawa Griffina”, nie było przekonujące, ale sędzia Carlos Samor w dużym stopniu na nim oparł się w swoim zdaniu odrębnym.

„Uważam sprawę Griffina za przekonującą” – napisał.

Josh Blackman, profesor South Texas College of Law, złożył oświadczenie popierające Trumpa, argumentując, że orzeczenie w sprawie Griffin skutecznie rozwiązuje kwestię sposobu wdrożenia art. 3.

Jeżeli Sąd Najwyższy szuka sposobu na rozstrzygnięcie sprawy Trumpa bez badania znaczenia „wywrotu” w rozumieniu art. 3, „myślę, że sprawa Griffina jest na to sposobem” – stwierdził. Blackman dodał, że głos Chase'a w sprawie Davisa ma mniejsze znaczenie, ponieważ pełne szczegóły orzeczenia ujawniono dopiero wiele lat później.

Inni eksperci prawni zdecydowanie nie zgodzili się z tym, że Blackman opierał się na orzeczeniu Griffina.

„Sędzia naczelny Chase nie strzelił prosto”, podejmując decyzję w sprawie dotyczącej sekcji 3, napisali William Pott i Michael Paulsen. Wpływowy esej prawniczy Argumentowano, że przepis ten ma charakter samowykonalny.

Ellen Connelly napisała długi esej na temat Davisa i Chase'a podczas doktoratu. historii na Uniwersytecie w Akron 20 lat temu. Podobnie jak Nicoletti, jego prace były cytowane w aktach złożonych w sprawie Trumpa.

Connally uważa, że ​​sąd powinien uważnie przyjrzeć się historii, przyznał jednak, że w sprawie Davisa „Chase szukał tej luki prawnej”, aby uniknąć niektórych trudnych kwestii prawnych, które mogą wyniknąć w przypadku dalszego rozwoju sprawy – powiedział.

Orzeczenie Chase'a miało niewielki wpływ praktyczny.

Zasiadał w składzie złożonym z dwóch sędziów, a drugi sędzia nie uważał, że sprawa powinna być ścigana. Z powodu równej liczby głosów sprawa początkowo trafiła do Sądu Najwyższego Chase'a, zgodnie z ówczesnymi przepisami.

Ale potem nastąpił kolejny zwrot akcji. 25 grudnia 1868 roku ustępujący prezydent Andrew Johnson ogłosił amnestię, która miała zastosowanie do wszystkich Konfederatów, w tym Davisa.

Sprawa upadła.