Cztery lata temu Celtics potrzebowali pomocy na boisku, kogoś z siłą i wytrwałością, który potrafiłby grać 15 minut każdej nocy. Grant Williams był zaledwie 20-letnim debiutantem, który nie potrafił strzelać, ale Brad Stevens i tak dał mu szansę.
Williams ostatecznie przełamał obrót ze skoku i pojawił się w każdym meczu play-off jako starter w serii gumy do żucia Celtics, która zakończyła się porażką w siódmym meczu z Heat. W końcu został kluczowym obrońcą i głównym obrońcą przeciwko niektórym z największych gwiazd ligi w ferworze posezonowym. Ale potem w zeszłym sezonie wypadł z rotacji Joe Mazzoli i nie ugruntował swojego miejsca w składzie aż do finału, kolejnej porażki w Game 7 Conference Finals do Heat.
Tym razem był to jego ostatni mecz dla Celticu, a Williams zakończył podpisanie kontraktu i wymianę przeciwko Dallas w środę. Podpisał Oshae Brissetta na minimalną umowę, aby go zastąpić, jest porywczym młodym weterynarzem i niewiarygodnym strzelcem. Ale Celtics wybrali również Jordana Walsha, który znalazł się w NBA w podobnej sytuacji jak Williams.
Kiedy przybył Williams, rywalizował z Semi Ojeleye o zapasowe minuty do przodu. Ojeleye był obrońcą ceglanego muru, który potrafił wyjść z narożnika z miernymi wynikami. W tamtym czasie strzelał lepiej niż Williams, ale w jego grze był ironiczny żart, który nie wykorzystywał masywnej budowy fanów Celtics, zwanej „Fabryką Ughelli”. Pewność siebie, wytrwałość i wszechstronność Williamsa wkrótce uczyniły go ósmym zawodnikiem w drużynie.
Czy Walsh może pójść tą drogą jako debiutant?
Jego występy w lidze letniej sugerowały, że w pewnym momencie sezonu ma dla niego rozsądną rolę, chociaż osiągnięcie tego wymaga znacznej poprawy. Istotnym zwrotem akcji jest to, że jest otwarty do trzech punktów, co pokazuje pewną pewność w łatwym spojrzeniu na to.
Nie ma jeszcze dobrego czucia, ale nie wydaje się, by bał się strzelać z dala od miejsca polowania. Jego najlepszy strzał w weekend otwarcia przyszedł po szybkim przekazaniu od JD Davisona, gdzie Walsh natychmiast oddał strzał z odrobiną miejsca i trafił do domu. Wydawało się, że to była najwygodniejsza trójka w całym roku.
Kiedy Washington wyciągnął go z linii w drugiej grze, uderzył w środek dystansu z dużą ilością miejsca i nie wpadł w pułapkę niezręcznego podciągnięcia. Miał jedno świetne podanie z tyłu w róg po tym, jak zwabił współobrońcę do otwarcia tego strzału, a następnie w czwartej kwarcie złapał Udokę Uzubuike, który błyszczał pod obręczą i szybko podał strzał, aby go spieniężyć.
Ściana debiutanta Walsha poradziłaby sobie z obroną, która wiedziała, że zwiadowcy o nim informują. W tym momencie po prostu jedzie, używając crossovera i poruszając się na górze podjazdu, aby mógł opuścić ramię do obrońcy i spróbować wydostać się poza zasięg pływaka przez kontakt.
Jego rozmiar nie dawał już większej przewagi w NBA i nie miał rytmu w wykonywaniu tych strzałów, więc często grzebał lub grzebał przeciwko graczom ligi letniej. Każdego roku fani zapominają, jak dramatyczna może być jakość obrony od ligi letniej przez przedsezon do sezonu regularnego, więc nie spodziewaj się, że w najbliższym czasie zdobędzie bramkę przez obrońców.
Było kilka razy, kiedy próbował skrócić lukę, a obrona była w stanie skręcić, ale ma wystarczająco wysoki napęd, aby kontynuować ruch, aby utrzymać grę przy życiu. Było też kilka momentów, kiedy próbował ominąć obrońcę w punkcie ataku, ale nie był wystarczająco szybki, by trafić w tę dziurę. Jest zapalonym podającym w ruchu, ale wiele jego prób rezerwowych to podania z bliskiej odległości do seniorów, które przechodziły przez ich ręce lub podania w poprzek boiska, które obrońca z łatwością odczytywał, zanim piłka wyszła z jego bramki. ręka. Fakt, że jest gotów dać z siebie tak wiele, aby rozwijać się jako rozgrywający, jest naprawdę dobrym znakiem od kogoś, kogo oczekuje się od roli 3D.
Wtedy nawet gdy rozrywa lub krzyżuje się, by zaatakować przestrzeń, ma problemy z wykończeniem. Było kilka zagrań, w których próbował założyć osłonę opony na swoje ciało, aby zakończyć kontakt, ale nie udało mu się lub nie otrzymał faulu, którego się spodziewał. Ale zaletą jest to, że kiedy może sięgać prawą ręką i atakować z lewej strony, jego siła i wzrost pozwalają mu na czyste spojrzenie na krawędź. Tylko spójrz, jak inaczej jest, gdy atakuje środek parkietu, a nie linię bazową.
Jest entuzjastycznym podającym i stale porusza się w posiadaniu piłki, więc nie utknie w martwym punkcie w rzutach rożnych. Będzie to ważne, ponieważ kilka razy został osaczony i walczył, aby się z niego wydostać, chociaż okazuje trochę cierpliwości, aby utrzymać swoje uniki przy życiu i prześlizgnąć się przez pułapkę, gdy zobaczy otwarcie.
Ale Celtics powołali go, by go bronił, ponieważ jako skrzydłowy może rozciągać się niesamowicie długo, a nawet trochę bronić przed poczwórnym. Boston czasami umieszczał go na rozgrywającym i kazał naciskać całe boisko, a następnie zmieniał, gdy strażnik podawał piłkę do noża rożnego. Są to trudne zmiany, ponieważ musisz całkowicie zmienić kierunek, gdy ktoś biegnie na ciebie, ale Walsh wydaje się, że poradzi sobie z tymi odczytami.
Trudna część pojawia się, gdy przychodzi czas na ściganie bramkarzy na ekranach, ponieważ Walsh uwielbia wchodzić na trenerów z piłkami i zamykać ich. Broni się jak starszy Derrick White, starając się wcisnąć piłkę na obwód, a następnie pozostać przyciągnięty biodrem, aby prowadzić bez faulu. To trudne dostosowanie w NBA, gdzie każdy zawodnik trzymający piłkę jest lepszym strzelcem niż ktokolwiek, kogo kiedykolwiek pilnowałeś. Walsh jest pod tym względem podobny do Williamsa, ponieważ są to dwaj gracze, którzy chcą bronić się rękami do przodu, a następnie uderzają się w klatkę piersiową w punkcie kontaktu. Dostaje sześć fauli każdej nocy i prawdopodobnie powinien je wykorzystać.
Zaletą Walsha jest to, że może podejmować ryzyko i nadal dochodzić do siebie. Po prostu zobacz, jak próbuje zagrać w a kuku na szczycie strefy zmian, nie trafia w przechwycenie, a potem dochodzi do siebie, by zamknąć podjazd.
Nie tylko powala kozłownika na miejsce, aby zatrzymać jazdę, ale potem udaje mu się przeskoczyć wokół sortownika, aby pozostać przy piłce i wymusić faul. Chociaż jego pozycja jest zepsuta w większości jego zasięgu pomocy i nie wie jeszcze, jak ominąć ekrany na obwodzie, ma naturalne wyczucie, jak wspiąć się nad kierowcą, nie zderzając się z nim. Problem będzie polegał na tym, że wielu graczy poradzi sobie z jego rozmiarem znacznie szybciej niż kiedyś.
To była jedna z jego najlepszych cech w college’u, ponieważ mógł w zasadzie unosić się nad zawodnikiem z piłką z ręką na piłce, a następnie wyciągać się, aby uniknąć kontaktu, gdy próbowali wyciągnąć faul. Po prostu zobacz, jak może odskoczyć do tyłu wbrew temu ruchowi obrotowemu, a następnie podnieść ręce prosto w powietrze bez żadnego kontaktu.
Jak dotąd gra Walsha może się podobać, ale zespół wybrał go, wiedząc, że prawdopodobnie minie kilka lat, zanim będzie gotowy na poważne minuty. Jednak może zapewnić umiejętności defensywne i ruchowe, których potrzebują na trzecim/czwartym miejscu, gdy odchodzi Grant Williams i może być w stanie wnieść coś innego niż Brissett.
Większość debiutantów przychodzi do letniej ligi z większą dopracowaniem w grze, ale Walsh właśnie przybył z bardziej surowymi umiejętnościami. Ma kilka miesięcy przed obozem szkoleniowym, aby to wszystko zebrać, ale narzędzia są po to, aby mógł pokazać dogłębną niespodziankę w drugiej części, jeśli włoży pracę.
(Zdjęcie: Bart Young/NBAE za pośrednictwem Getty Images)
„Skłonny do napadów apatii. Pasjonat kawy. Komunikator. Rozrabiaka. Baconaholic. Wielokrotnie nagradzany introwertyk”.