Julius Randle powraca, Jalen Bronson i Josh Hart występują w roli Knicks pokonującej Cavs w pierwszym meczu

CLEVELAND – Julius Randle obronił wystarczająco dużo, by wykonać ostatni skok. Wiedział, że on też w tym jest.

Zaczął śledzić koszykówkę, gdy tylko kolega z drużyny, Jalen Bronson, rzucił się do skoku po drugiej stronie boiska. Na mniej niż 10 sekund przed końcem i New York Knicks utrzymujący dwupunktową przewagę, jakakolwiek energia wciąż jest w tych nogach, przejdzie do ostatniego skoku. Koszykówka odbiła się od obręczy. Randle podszedł do niego, złapał go 10 stóp nad boiskiem i wycelował w Quentina Grimesa, który dwoma rzutami wolnymi zapewnił Knicks pierwsze zwycięstwo w play-offach od dwóch lat.

Nowy Jork prowadzi teraz Cleveland 1-0 w serii pierwszej rundy po zwycięstwie 101-97 w sobotnią noc.

Randle nie był doskonały po powrocie ze skręconej lewej kostki. Spudłował 13 z 20 strzałów i zdobył tylko trzy punkty w drugiej połowie po wyjściu z rzutu karnego. Cholera, nawet zaryzykował, próbując największego teraz ofensywnego odbicia w sezonie pełnym wielkich talerzy. Ponieważ rozgrywający Cavaliers, Evan Mobley, odpowiedzialny za ochronę Randle’a, trzymał się od niego z daleka, by zaznaczyć Bronsona, Randle miał podanie do kosza. Gdyby nie wpadł z piłką, Knicks byliby narażeni na szybką przerwę.

Ale dostał to. Bo tak robią wszystkie gwiazdy. Potrzebujesz zabawy, a oni to zrobią — zła kostka i tak dalej.

„W tym momencie chodziło tylko o wygranie meczu” – powiedział Randle, który zakończył mecz z 19 punktami, 10 zbiórkami i czterema asystami. „Nie sądzę, żeby JB spudłował, ale jeśli to zrobi, weź szklankę i spróbuj wygrać mecz”.

Z zewnątrz nie było jasne, czy Randle weźmie udział w pierwszym meczu. Ostatni raz grał 29 marca, kiedy kontuzjował kostkę w meczu z Miami Heat. Nigdy nie przeszedł treningu kontaktowego w praktyce. Nicks wspomniał, że jego pojawienie się wieczorem jest wątpliwe.

To nie było typowe doświadczenie Randela, nawet jeśli zespół uznał, że dobrym pomysłem jest pójście na mniej niż godzinę przed ostrzeżeniem.

Zwykle Randle gra przez co najmniej dziewięć minut. Czasami pozostanie włączony przez cały pierwszy kwartał. W sobotę trener Tom Thibodeau zwolnił go po niespełna pięciu minutach gry.

„Widzisz mój powiew powietrza tam dzisiaj? Byłem zmęczony. Byłem zdecydowanie bardzo zmęczony,” powiedział Randall. „Dlatego mamy tak wspaniały zespół. Potrafi polegać na facetach: JB, Josh (Hart), wszyscy. Możemy wziąć siebie”.

Pod koniec meczu Randle złapał Bronsona, jadąc na łyżwach, by zdobyć ostatnie przyłożenie, swoją dziesiątą część wieczoru. Zaledwie grę wcześniej, to Isaiah Hartenstein przechylił piłkę, gdy Hart grzebał w obwodzie, by uzyskać kolejną drugą szansę, w wyniku czego Bronson unosił się na wysokości 8 stóp.

Zostaw tej grupie, aby przypieczętowała swój pierwszy mecz play-off od dwóch lat ofensywnymi tarczami sprzęgła. W końcu to właśnie robią Knicks.

Żadna inna drużyna nie polega bardziej na eliminowaniu swoich błędów, aby zdobywać punkty. Są momenty, kiedy najlepszą ofensywą Knicks jest stukot, choćby dlatego, że nieuchwytny skoczek może być podaniem do Hartensteina, Harta lub Mitchella Robinsona. Czasami tak się czułem w Game 1.

Cavs są mocni z przodu z Mobleyem i Jarrettem Allenem, ale wciąż są wrażliwi na tablicach.

Mniej więcej w połowie przypadków, gdy Knicks spudłowali w pierwszym meczu, trafiali kolejny. Zgromadzili 17 zbiórek w ataku – 42 procent błędów.

„Musisz zdobyć dla nich ciało” – powiedział Thibodeau. „Dla nas to jedna z rzeczy, które robimy dobrze. Przez cały rok byliśmy dobrym zespołem zbierającym. Wiemy, że to duża część naszej gry. I będziemy musieli to robić dalej. „

Odzyskanie kolekcji swoich błędów to dobry sposób na uratowanie siebie. Thibodeau powtórzył tę samą wiadomość podczas pomeczowej konferencji prasowej.

– Wiemy, że będziemy musieli zagrać dużo lepiej niż dzisiaj – powiedział.

Na początku byli gorączkowi, podobnie jak wielu Cavs. Bronson popełnił dwa wczesne błędy, które posłały go na ławkę. Trzeci faul zaledwie kilka minut przed drugą kwartą posłał go ponownie na ławkę rezerwowych. Thibodeau wspomniał o problemach defensywnych, choć nie sprecyzował krytyki. Mógł odnosić się do sposobu, w jaki zespół bronił Donovana Mitchella, który zdobył 38 punktów i narzucił tempo, by odjechać z dużej odległości.

Nowy Jork nie uderzył piłki zbyt dobrze. RJ Barrett był tylko 2 z 12. Grimes oddał tylko 1 strzał. Emmanuel Kwikli nic nie zrobił. Robinson dwukrotnie próbował rzucić piłkę, która całkowicie zakryła kadr.

Ale podnieśli się nawzajem. Bronson zakończył z 27 punktami w zaledwie 29 minut. Dwudziestu jeden z nich pojawiło się w drugiej połowie. Josh Hart miał 17 punktów i 10 tablic, w tym pięć ofensywnych, podczas swojego pierwszego meczu play-off. Obi Tobin pomógł Nowym Jorkom w krótkim biegu w trzecim kwartale po tym, jak Cleveland wyglądało, jakby mieli przejąć kontrolę.

Knicks zmiażdżyli Cavs w kilka minut po wejściu z ławki. Szybko okazało się, że Cleveland ufa tylko siedmiu graczom. Allen i Darius Garland grali prawie przez całą drugą połowę. Mitchell rozegrał całą drugą połowę, która zakończyła się w poetycki sposób – i to nie tylko dlatego, że grupa głodna ofensywnych zbiórek odzyskała jeszcze kilka, by przypieczętować zwycięstwo.

To było tak, jakby bogowie koszykówki odpłacali Knicks za przeszłe nieszczęścia.

Zaledwie dwa lata temu Knicks przegrali podobny mecz 1 z Atlanta Hawks. Na mniej niż minutę przed końcem meczu Alec Burks ruszył przed siebie, by oddać potencjalny strzał, ale uderzył w tył obręczy. Piłka odbiła się od seniora Knicks, Taja Gibsona i Clinta Capeli z Hawks, którzy walczyli o nią tak zaciekle, że wpadła szeroko w ręce Trae Younga, który dał Atlancie prowadzenie w późniejszym posiadaniu.

The Knicks przegrali tego wieczoru i odpadli w serii w pięciu meczach.

Mają nadzieję, że odpowiednie odbicie tym razem dla nich oznaczać będzie inne zakończenie.

— Zabawne, jak się sprawy mają, prawda? Randal powiedział. „Tak, byliśmy w tej samej sytuacji dwa lata temu… To doświadczenie było dla nas ważne. Doprowadziło nas do tego punktu. Świetna pierwsza gra dla nas.”

(Zdjęcie: Dean Wade i Julius Randle: Jason Miller/Getty Images)